Je blijft afscheid nemen....

Lieve lezers,

Zoals jullie in mijn vorige verslag al hebben gelezen stond ook deze week weer in het teken van afscheid nemen. Er werd deze week dus weer afscheid genomen van een aantal mensen waar wij heel goed mee omgingen.

Vorige week zaterdag stond dus ook in het teken van Maartje haar afscheid en we hebben die dag er geprobeerd uit te halen wat er in zat. Het begon allemaal wat minder aangezien het ’s ochtends volle bak regende. En daar zit je dan met je plannen naar het zwembad te gaan. Om een uur of half 11 werd het droog en zijn we naar Sarakawa gegaan wat Maartje graag wilde. Daar hebben we heerlijk in de regen en bijna koude temperaturen gezwommen. Pizza geluncht en uiteindelijk na een potje voetbal maar terug richting het schip gegaan. Jammer van het weer maar desondanks toch genoten. Die avond na nog samen te hebben gegeten Maartje uitgezwaaid en als de Landrover echt wegrijdt is het vertrek definitief. ‘s Avonds met Bob, Johan en Marianne een spelletje Koehandel gedaan en daarmee vooral geprobeerd de ervaren Johan te laten verliezen. Dat heeft het team succesvol gedaan en we gingen daarna met een voldaan gevoel naar bed.

Zondag gingen Bob en ik heel vroeg naar de kerk aangezien we waren uitgenodigd door Kodjovi een dagwerker op het schip. Om half 7 stapten we in de auto om vervolgens om 07.00 uur in de banken te zitten. Na een geweldige dienst kwamen we om een uur of 10 weer op het schip en dan zit aan elk voordeel z’n nadeel. We hadden de hele dag nog voor ons en die wilde we dan ook goed besteden. We gingen met z’n drieën dan ook op stap richting Cristal Plage een strand hier in de buurt. Het wordt door het schip afgeraden daar heen te gaan maar als je tweede naam eigenwijs is…. Daar een hele leuke dag gehad en nog lekker even genoten van wat ARC talent in de persoon van Bob Lieftink, onthoud die naam. Om een uur of 5 werden we weer opgepikt door de shuttle van het schip en kwamen we weer veilig thuis in de haven. Die avond ook nog even naar de kerk geweest op het schip en na de kerk uiteindelijk maar naar bed gegaan.

Maandag moest er weer worden gewerkt en buiten het feit dat het Bob z’n laatste dag was gebeurde er niet heel veel bijzonders. Traditiegetrouw eindigde ook deze laatste werkdag met een watergevecht wat uiteraard werd gewonnen door het keukenteam. Die avond onder het genot van een glaasje Amaretto on the rocks met Bob nog een heel goed gesprek gehad. En we besloten om een uurtje of 1 maar richting bed te gaan. Dinsdag was het Bob zijn laatste dag en wilde we er uiteraard iets leuks van maken. We stapten vroeg uit ons bed en gingen naar de community meeting om daarna Harmen te zoeken voor twee helmen en zijn brommersleutels. Dat mochten we lenen onder het bekende motto “brokken is dokken”. We gingen dus een paar uurtjes touren en de stad nog meer verkennen. Toen het begon te regen hebben we een drankje gedaan bij Cocobeach en daar gewacht tot het droog werd. Toen het droog werd vervolgde we onze rit en gingen we richting de boulevard om wat te eten in ons favoriete eettentje. Van daar gingen we weer terug naar het schip waar we even later veilig en wel aankwamen. We gingen ons snel even omkleden aangezien we nog even met Geraldo naar de markt wilde. Bob moest nog wat laatste dingen kopen om mee naar huis te nemen die avond. Ook die avond nog even Afrikaans op het schip gegeten en na het eten het dok op gelopen. Bob en Maren gedag gezegd en wat blijft dat dan moeilijk, afscheid nemen.
Woensdag moest er weer worden gewerkt aangezien ik een dag met Stephen had geruild. Weer even meegedraaid met het andere team wat ook weer erg gezellig was.

Donderdag was het voor mij eindelijk eens tijd om een dagje mee te draaien met het Dental team. Na verschillende mislukte pogingen ben ik afgelopen donderdag met Marianne mee geweest. Om een uur of 8 reden we met 2 volgeladen auto’s richting de Dental Clinic wat in het centrum van Lomé ligt. Daar aangekomen gingen we naar boven waar het team altijd begint met een devotion. Na wat gezongen en gebeden te hebben gingen we aan de slag. Eerst ben ik met Gini naar buiten gegaan om daar de patiënten te screenen. Er staan elke maandag en donderdag honderden mensen in de rij met de hoop een afspraak te krijgen in de praktijk. Na zo’n 50 kaartjes te hebben uitgedeeld gingen Gini en ik snel naar binnen omdat er heel wat mensen daar ook teleurgesteld staan, en ze in het verleden wel eens problemen hebben gehad. Toen we dus klaar waren met screenen ben ik de behandelkamer in gegaan en heb zowaar na eerst wat voorzichtig aftasten ook wat mogen doen. Ik werd aan de stoel van Dag gezet en heb heel wat interessante dingen gezien omdat hij de speciale gevallen doet. Verder heb ik ook wat mogen assisteren aan de stoel van Nigel en die trok ze er achter elkaar uit, wat een beroep zeg. Na al het assisteren was het uiteindelijk tijd om wat te lunchen en dat was erg gezellig. Na de lunch heb ik Leah geholpen met de sterilisatie van de instrumenten en zo vloog de tijd voorbij. Ik mocht ook nog even Marianne assisteren die patiënten aan het hechten was. Rond een uur of half 5 kropen we weer in de auto’s en reden we terug naar het schip. Een hele leuke dag achter de rug en ook samenwerken met Marianne is dus geen probleem, wat weer een geruststelling is :P. Die avond zijn we naar de community meeting geweest en hebben daarna lekker ijs gegeten in het Starbuckscafé.

Vrijdag was ik vrij en heb ik lekker relax gedaan en nog wat laatste dingen geregeld. Ook ben ik langzaam aan wat begonnen met wat souvenirs inpakken aangezien de tijd hier omvliegt. We zouden die avond ook richting Benin gaan maar dat ging niet door aangezien Daniël ziek was geworden. We hebben die avond als alternatief maar een filmpje gekeken wat natuurlijk een beetje een domper was. De volgende dag zijn we toch maar wel richting Benin gegaan maar daar in mijn volgende verslag meer over aangezien het anders we een héél groot verslag wordt.

Het is hier aftellen geblazen maar wees gerust aangezien dit verhaal nog niet de laatste is! Nog steeds de groetjes vanaf het schip!