Laatste dagen Afrika!

Lieve lezers,

Hier het laatste verslag wat ik jullie schrijf vanaf het schip wat zich nog steeds is de haven van Lomé begeeft. En dan zijn 8 maanden toch best snel voorbij gegaan…..

Afgelopen weekend hoefde er niet gewerkt te worden en was het vrijdag ook nog eens een vakantiedag waardoor iedereen vrij was. Marianne en ik hebben ’s morgens twee verschillende markten bezocht en op die manier nog even wat van de Afrikaanse cultuur opgesnoven. Toen we die middag thuiskwamen hebben we ons even gedoucht en omgekleed aangezien we samen een fotoshoot hadden op Cocobeach wat daarvoor een prachtige locatie is. Na heel wat mooie plaatjes te hebben geschoten gingen we terug richting het schip waar we die avond een filmpje hebben gekeken.

Zaterdag was het ’s ochtends tijd voor een bezoekje aan het Compassion project hier in Lomé. Compassion is een wereldwijde organisatie die kinderen in nood helpt. Marianne Huurman had het tripje geregeld maar die kon helaas niet mee aangezien ze ziek was. Toch gingen we met een Land Rover vol richting het project wat ook het hoofdkantoor is van Compassion Lomé. We werden verwelkomd door het bestuur en kregen heel wat uitleg en informatie voor onze kiezen. Compassion helpt hier in Lomé zo’n 250 kinderen in de leeftijdscategorie van 6 tot 12 jaar. Na alle theoretische uitleg mochten we eindelijk naar beneden om daar de kinderen te ontmoeten. De kinderen zaten in een aantal klassen verdeeld en kregen les in verschillende dingen. Ikzelf heb een lesje Frans bijgewoond en zo mijn vocabulaire weer een beetje opgekrikt. En wat is het dan geweldig om te zien dat die kinderen zo blij zijn met wat voor ons allemaal zo gewoon is. We werden uiteraard met behulp van de Afrikaanse gastvrijheid uitgenodigd om te lunchen en dat was een lekkere maaltijd. Na de lunch gingen we richting de markt waar Tina op ons stond te wachten. Met haar hebben we nog even wat laatste dingen gekocht en zijn we na een paar uurtjes struinen lekker terug naar het schip gegaan.

De zondag stond voor ons in het teken van rust en dat hebben we dan maar ook flink gedaan. Lekker gerelaxed en ’s middags met Daniël en Trina een leuk spelletje gedaan, ook die middag nog even een wasje erin gegooid. ’s Avonds gingen we naar Cocobeach om daar wat te gaan eten met Daniël en Johan. Een hele leuke avond gehad en ook nog eens heerlijk gegeten, wat wil je nog meer. Die avond nog even het thuisfront gebeld en daarna lekker naar bed gegaan.

Maandag moest er gewoon weer worden gewerkt en dat hebben we dan ook maar met een hoop plezier gedaan. Genieten van de laatste uurtjes met alle geweldige collega’s om me heen. Dinsdag moest er ook weer worden gewerkt en dat was dan echt de laatste dag die er gewerkt moest worden. Carmen was helaas ziek en iedereen was een beetje tam en vraag me niet waarom. Het was dus een beetje een laatste gekke dag wat uiteraard meestal niet leuk is.

Woensdag was ik vrij en heb ik ’s morgens alvast wat dingen ingepakt aangezien je best wat troep kan verzamelen binnen 8 maanden. Die middag ben ik samen met Carmen en Ben de stad ingedoken aangezien het Ben zijn eerste week was in Afrika. Hem even flink kennis laten maken met Afrika en volgens mij is hem dat wel bevallen. Die avond zijn we met heel het keukenteam wat wezen drinken in de Seamans Mission wat een geslaagder afscheid was dan mijn laatste werkdag. Ook alle dagwerkers waren er wat het feestje afmaakte. Uiteraard is de rede van zo’n borrel niet heel erg leuk maar op zo’n moment doet dat er even niet toe.

Donderdag was het voor mij de laatste mogelijk om naar de special need school te gaan en dat heb ik dan uiteraard ook gedaan. Helaas was Bob er niet meer bij maar natuurlijk was Johan van de partij aangezien hij dat project sinds kort leidt. Deze morgen moesten Johan en ik het verhaal van de wijze en dwaze man uitbeelden. En jullie snappen natuurlijk wel dat ik niet anders kon dan de wijze man spelen. Na een geweldig stevig huis te hebben gebouwd was de storm en de regen uiteraard geen probleem. Johan speelde veelal zichzelf en bouwde een niet zo’n geweldig huis wat uiteraard instortte na wat wind en regen. Na een geweldige performance kregen we een staande ovatie en als je dan je publiek bekijkt kan je alleen maar gelukkig worden, wat een geweldige kinderen! Nog even stoelendans met ze gedaan en nog wat andere simpele spelletjes. Na aan het eind met z’n allen gedanst te hebben was het uiteindelijk toch afgelopen. Daar afscheid genomen van de kinderen die ik hoogstwaarschijnlijk nooit meer ga zien van mijn leven.

’s Avonds was het dan ook tijd voor de laatste community meeting en dat was er voor mij één om niet te vergeten, wat een geweldige spreker is die Glenn Murray. Na de meeting even naar dek 8 gegaan om daar even tijd voor mezelf te nemen en van de sterren te genieten. Na op dek 8 genoten te hebben naar beneden gegaan om ook daar voor het laatst aan te schuiven. Ik kan er nu eenmaal niet meer van maken aangezien ik alles hier voor het laatst aan het doen ben.

Zaterdag avond stappen we hopelijk in het vliegtuig en gaan we op weg richting Amsterdam. Dit was mijn laatste verslag vanuit Afrika maar ik beloof jullie zeker nog dat er een vanuit Rijnsburg komt.

Ik ga genieten van de laatste uurtjes Afrika en als het goed is stappen we morgen in het vliegtuig…