Back in my little town....

Lieve lezers,

Dan is het nu toch echt tijd voor mijn laatste verslag via mijn weblog. Ik zal nog even kort vertellen wat er de afgelopen week is gebeurd, in Togo en Nederland.

Vorige week vrijdag gingen we met z’n vieren uiteten bij Sarakawa, althans dat is wat ik dacht. Eenmaal bij de receptie aangekomen stonden daar een man of 20 als verrassing op mij te wachten aangezien we niet met z’n vieren gingen. Even later zaten we dus in Sarakawa met een hele club vrienden ter gelegenheid van mijn verjaardag en het op dat moment steeds dichterbij komende afscheid. Een hele gezellige avond gehad en genoten van een heerlijke pizza. De rede was dan wel niet heel geweldig maar het was aan het eind een geslaagde avond geworden.

Zaterdag was de grote dag en die heb ik grotendeels besteed met inpakken en uiteraard het Nederlands elftal kijken. Nog allerlei dingen voor de laatste keer doen en dan op een gegeven moment zelfs de laatste keer gegeten op het schip. En ja dan zit het er gewoon op. Dan zit je opeens in de auto naar het vliegtuig met de wetenschap daar voorlopig niet meer heen te gaan. Bij het vliegveld aangekomen uiteraard de bagage afgegeven en ingecheckt. En een 22.00 uur stegen we dan toch echt op, dag Afrika! Na een relaxte vlucht van zo’n zes uur kwamen we aan op het vliegveld van Parijs en daar aangekomen hadden we een snelle overstap richting Amsterdam. Op Amsterdam aangekomen richting de bagage om vervolgens door dé deur heen te gaan. Dat laatste duurde wat langer aangezien ik één van mijn koffers miste, die stond nog in Parijs. Ik blij dat dat niet andersom was…. Even wat formulieren ingevuld en maar hopen dat je koffer op het goede adres wordt afgeleverd. We hadden al heel wat geschreeuw gehoord en vonden het toch wel spannend naar buiten te gaan. Eenmaal in de aankomsthal te zijn aangekomen ging het dak er haast af. En dan staan daar ineens zo’n dertig man op je te wachten. Mijn vrienden hebben weer bewezen dat ze geniaal zijn door allemaal een panty te dragen alias Robin Hood – Men in Tights. Die film die zo geweldig is. Met de hele groep een bakkie gedaan en daarna voor het eerst van Marianne gescheiden. We wisten het maar het was gek om te denken niet meer bij elkaar in de buurt te wonen. Ja en thuis gebeurd er dan uiteraard ook genoeg, te veel om op te noemen dus ik ga het niet eens proberen.

Wel wil ik jullie proberen te bedanken voor de steun die jullie mij op wat voor manier dan ook hebben gegeven. Al het geduld wat jullie hebben opgebracht om altijd maar die lange verhalen te lezen etc. Ik heb op dit moment al een te gekke week gehad hier in Nederland en wil iedereen die daarin een rol heeft gespeeld ook heel erg bedanken. Ik ga nog even genieten van een paar weekjes vakantie waarin ik ook weer met HB zal meegaan. Na die vakantie zal er weer worden gewerkt en in september gaan we ook weer naar school. De school bevind zich in Ede en op die hogeschool ga ik GPW ( Godsdienst Pastoraal Werker ) studeren. Ik zal één dag per week naar school gaan en 2 dagen thuis moeten studeren. Ik zie daar erg naar uit en zal op een gegeven moment wel horen wat Hij met mijn leven wil. We zullen het gaan zien en ik beloof jullie dat als het weer richting Afrika of waar dan ook wordt ik jullie weer zal schrijven. Nogmaals bedankt iedereen voor alles wat jullie gedaan hebben voor mij. Geniet allemaal van jullie vakantie en waarschijnlijk voor de meeste tot snel!

Dikke kus voor iedereen en dat mag wel een keer na al die saaien groetjes…

Justin van der Spijk