Inspiratieloos?!

Lieve lezers,

Bij gebrek aan ontzettend bijzondere dingen heb ik maar even gewacht met blog schrijven aangezien het wel leuk is als ik wat te melden heb. Ik ben deze afgelopen week juist benieuwd naar al jullie belevenissen en dan vooral met Opwekking. Voor het eerst echt een week gehad dat ik liever thuis wilde zijn dan op het schip. Dat komt vooral vanwege het mislopen van het geweldige Opwekking en dat wordt helemaal bevestigd wanneer er hier niks aan Pinksteren wordt gedaan.

Goed daar kom ik later wel op terug nu eerst maar even beschrijven wat daarvoor allemaal gebeurd is. Afgelopen woensdag heb ik na 2 dagen gewerkt te hebben met het weekend Benin nog in de voeten maar even een dagje rustig aan gedaan. Maar even de was gedaan die zich had opgehoopt, blog geschreven en gewoon relaxed. Toen werd ik die morgen verrassend gebeld door Marianne die ziek op bed lag. Dus ook uiteraard die dag voor haar gezorgd en zo de dag wel doorgekomen. Na het eten die avond zijn Bob en ik nog maar een potje wezen voetballen en dat was wel even relaxed om wat energie kwijt te kunnen.

Donderdag had ik met Cyntia (een dagwerker) en Carmen afgesproken om naar Cyntia haar huis te gaan maar dat ging helaas niet door aangezien haar dochter erg ziek was geworden. Toen uiteindelijk met Carmen maar even de stad in gedoken. Toen we rond de lunch terug kwamen samen even wat met Bob gegeten en nog even bij de zieke op bezoek geweest. Om een uur of 14.00 uur zijn we richting het zwembad gegaan en daar hebben we ons extra uit zitten sloven, en na 2,5 km zwemmen hadden we dus wel zin in een verse ananassap. Die avond heb ik na de community meeting de avond verder lekker met Marianne doorgebracht die zich nog steeds zo ziek als een hond voelde.

Vrijdag was het weer eens tijd om te werken en is er naar mijn mening niet echt iets gebeurd wat interessant is voor jullie. Ik bedoel het is ook maar gewoon m’n werk en dat wordt nou eenmaal steeds gewoner. Die avond hebben we met een klein groepje lekker een filmpje zitten kijken. Zaterdag was het tijd voor de grote welbekende schoonmaak en ik was weer aan de beurt voor de koelkasten. Toch maar even m’n Ipod gehaald en tijdens het schoonmaken een Opwekking preek geluisterd van niemand minder dan Willem Ouweneel. Bij gebrek aan heel veel geld om even heen en weer te vliegen voor een weekend moet je toch creatief zijn en vooral roeien met de riemen die je hebt. Die dag verder na de pauze gewoon lekker gekookt en maar weer het eten verzorgd van de hongerige bemanning. Die avond ben ik maar vroeg naar bed gegaan aangezien het de volgende morgen weer vroeg dag werd. Zondag hoefde ik gelukkig niet wakker te worden van een wekker maar ben ik voor m’n wekker afging naar m’n werk gegaan. Loop je de trap op zie je op de klok dat het 05.00 uur is terwijl we om 06.00 uur beginnen. Wat een giller en vraag me niet hoe ik dat dan weer voor elkaar krijg. Nog maar even een uurtje gaan liggen om vervolgens terug te keren naar m’n werk. Na de pauze werd er ook gewoon gewerkt en zo verliep mijn 1e Pinksterdag. ’s Avonds waren we helaas genoeg te laat klaar met werken en heb ik de broer van Don Stephens gemist in de kerk.

Maandag voelde Marianne zich goed genoeg om een rondje te lopen door het schip en kwamen we langs het kantoor van Ans. Zij zit al 10 jaar op het schip en werkt nu sinds een korte tijd binnen het pastoraat. We vroegen aan haar hoe de vork in de steel zat op het gebied van Pinksteren en de Amerikanen schijnen het gewoon niet te vieren en er geen aandacht aan te besteden. Aan het eind van de middag was het weer eens tijd om te voetballen en heb ik dat voor het laatst met Bob gedaan. Verder hebben we die avond met een aantal Dutchies (die niet uit het veld zijn te slaan) een Dvd van Opwekking vorig jaar gekeken, om nog een beetje mee te doen. Martin Koornstra, voor degene die het zich nog kunnen herinneren. Ook zag ik mezelf terug op de Dvd en dat was even schrikken aangezien ik vorig jaar rond dezelfde tijd 25 kg zwaarder was dan nu. De andere Dutchies geloofde haast niet dat ik het was en wat gek om jezelf dan zo terug te zien. Na aangevuurd te zijn door de woorden van Martin zie je maar weer dat er best wat kracht zit in herhalen.

Dinsdag was ik ook vrij en ben ik ’s ochtends weer naar Marianne gegaan die zich nog steeds vooral heel zwak voelde. Verder ben ik die middag met Bob even naar het zwembad gegaan en hebben we voor de verandering een keer gerelaxt en een heel goed gesprek gehad. Na lekker te hebben gezwommen die middag hebben we met een aantal maar weer een filmpje gekeken aangezien Marianne zich gek genoeg nog niet heel veel beter voelde.

Woensdag moest er weer worden gewerkt en was ik weer eens alleen verantwoordelijk voor de lunch aangezien Ernest weg moest. Het is best wat werk maar ik ben blij dat er op deze manier ook nog een beetje uitdaging zit in hetgeen wat ik doe. Alles wordt gewoon steeds normaler en dus ook makkelijker. Die avond helaas niet het Nederlands elftal kunnen kijken maar Bob en ik schijnen niet heel veel gemist te hebben. De volgende dag moest er ook weer worden gewerkt en die middag hebben we afscheid genomen van Lorinda die na 3 jaar in de keuken te hebben gewerkt toch het schip verlaat en op weg gaat naar Ghana haar thuis.

Het wordt zo langzamerhand voor ons ook wel een beetje tijd om terug te gaan naar Nederland aangezien er veel te veel lieve mensen om ons heen weggaan. Morgen stapt Maartje op het vliegtuig en Bob en Maren vertrekken aanstaande dinsdag. We gaan natuurlijk wel de laatste weken een onwijze gave tijd meemaken en we vergeten uiteraard niet te genieten. Deze week ook helaas geen foto’s maar jullie gebruiken je verbeelding maar weer.

Tot volgende week allemaal!