De eerste week van mijn leven in Afrika.

Lieve lezers,

Zo, na nu al een aantal keer verdwaald te zijn hier op het schip en al verschillende keren mijn weg naar mij laptop terug te hebben gevonden nu weer een berichtje van mij uit Benin.

Allereerst wil ik jullie heel erg bedanken voor al jullie steun die jullie mij tot nu toe al op wat voor manier dan ook hebben geven. Al die leuke reacties, e-mails, brieven, krabbels, gebeden, telefoontjes, stroopwafels, drop en zakgeld. Na nu een week van huis te zijn kom je er pas echt achter wat je thuis heb. Want je gaat pas beseffen wat je hebt als je het mist!

Dat is ook precies het gevoel dat de eerste dagen heeft overheerst. Ik ben hier veel te ver weg van huis op een veel te groot schip waar je de weg niet kan vinden en alleen maar Engels met allemaal vreemde mensen moet praten. Mijn eerst dagen waren dus ook niet makkelijk hier op de Africa Mercy. Maar gelukkig is dat normaal hier op het schip en kan ik dat bevestigen aangezien het nu eigenlijk heel goed gaat! ( Ik zal wel een beetje positief blijven natuurlijk… )

Voor degenen die mijn verhaal een beetje bijzonder vinden ( ik in ieder geval wel ) word het waarschijnlijk nog bijzonderder. Want ik vertelde mijn verhaal aan Jesse ( de chef ) en die zei mij dat hij al een hele tijd aan het bidden was voor iemand met ervaring in de keuken. En hier zijn ze dan. Ag laten we dat maar afschuiven op toeval, toch? In ieder geval ik heb van de 8 dagen dat ik hier nu ben er 5 gewerkt en hoe het is kan ik niet in één woord omschrijven. Het woord dat waarschijnlijk het meest in de buurt komt is bijzonder. Ik zal proberen een kleine schets te geven. Allereerst de momenten van werken op het schip; de al eerder genoemde werktijden zijn héél erg wennen, en heb afgelopen zondag mijn eerste uren op zondag moeten werken ( heb je al die zondagen in Nederland niet hoeven werken vanwege je geloof kom je de eerste zondag op een Christelijk schip en ja hoor… ). Ook kom ik hier in de keuken meer kakkerlakken dan Nederlanders tegen, en dan heb ik het niet over onze Rotterdamse vrienden… Verder stond ik verbaasd ( jullie nu waarschijnlijk ook ) dat ze hier alle verse sla, groenten en fruit met gloorwater wassen. In de Nederlandse professionele keuken mag je geen eens gloor gebruiken om je grond schoon te maken! Verder mis ik een scherp Global mes maar dat was te verwachten. Wat ook te verwachten was maar alsnog leuk blijft is dat je aan het werk bent en dat je allerlei bekende Christelijke muziek voorbij hoort komen en het dan niet eens je eigen Ipod is. Verder heb ik afgelopen zondag eindelijk de eerste Nederlander ontmoet, Jan (61). Die werkzaam is in het andere team van de keuken. Hij nodigde me uit voor een ware Nederlandse afterparty die op elke zondagavond na de kerk is. En dan kan je na 4 dagen alleen maar Engels te hebben gepraat eindelijk je eigen taaltje weer spreken! Daar heb ik gelijk nog 10 andere Nederlanders ontmoet en een leuke avond gehad. Ik ben toen diezelfde avond voor het eerst van boord af geweest en heb samen met Jan een biertje gedronken. Omdat het toen al donker was heb ik nog niet veel kunnen zien van alle ellende dat er hier zeker wel is. Die avond hebben we een heel goed gesprek gehad wat we dankbaar af mochten sluiten met een gebed.

Maandag was ik vrij zoals ik dat thuis ook gewend ben. Alleen het gekke was dat ik mijn best moest doen om tot langer dan 09.00 uur op bed te blijven liggen… Ik ben toen naar het sporthok gegaan ( ook niet meer dan 2 fietsen en wat gewichthalters ) en heb daar lekker lopen zweten om vervolgens lekker te ontbijten rond lunchtijd. Verder overdag een hele hoop praktische dingen geregeld en 's avonds een soort introductie programma gevolgd. Het is wel gek om na al die maandagavonden Kazz gedraaid te hebben er ineens niet meer bij te zijn. Je weet pas wat je hebt als je het mist! Wat een waarheid!
Het programma van dinsdag was ook bijzonder want heb zo’n beetje voor het eerst van mijn leven een was gedaan althans ik moest 2 knoppen indrukken, dus zo moeilijk was het nou ook weer niet.
Verder ben ik dinsdag middag voor het eerst met daglicht de stad in gegaan en dan weet je niet wat je ziet en meemaakt. Wat ik in ieder geval moest kopen was een gitaar want 8 maanden zonder…. Verder was het op aan Guishan die onze gids voor vandaag was. Hij werkt samen met Luke als local bij ons in de keuken en verzorgd het lokale eten voor de patiënten. Dinsdagmiddag was hij dus onze gids, vertaler of wat je hem ook wilt noemen. Mijn eerst ervaring met een Zemidjan werd een feit. Dit is een soort brommertaxi die je echt overal naar toe brengt ( wel op eigen risico maar dat terzijde ). Een rood stoplicht is echt het enige waarvoor het verkeer hier stopt. Je hoeft dus niet te denken dat je rustig kunt oversteken op een zebrapad of netjes voorhang krijgt als je van rechts komt. Men neemt hier gewoon voorhang en als dat betekent dat je vol in de remmem moet.. so be it! Het is dus voor een jongen die van zijn vader nooit op een brommer mocht rijden een geweldige ervaring om achterop te zitten bij één van die getalenteerde taxichauffeurs. Na een geweldige rit door een ontzettend drukke stad waar ze geen drempels hebben maar kuilen kwamen we aan op onze eerste bestemming de muziekwinkel. Ik kocht een nieuwe gitaar voor 50.000 CFA wat ongeveer € 75,- is geen geld natuurlijk voor een nieuwe moderne gitaar. De gemiddelde Rijnsburger zou gelijk vragen; Wat kost die tent?! Maargoed na die gitaar gekocht te hebben gingen we naar een markt waarvan Guishan zei dat het de grootste was van West-Afrika. Of het nu de grootse van West-Afrika is of niet ik was heel erg blij dat hij de weg wist. Het was een hele bijzonder ervaring en heb alleen geen foto’s kunnen maken omdat de mensen dat liever niet hebben. Je ziet daar al die mensen kilo's ( bijvoorbeeld fruit ) op hun hoofd balanceren. Benin zal in ieder geval wel geen strenge arbo-regels hebben. Toen we aan het eind van de middag veilig! weer aan boord kwamen hebben we ons opgefrist en lekker wat gegeten. Vervolgens een nieuw spelletje leren spelen en dat de hele avond gedaan en vooral ontzettend veel gelachen.
Het komt er op neer dat ik me hier beetje bij beetje steeds meer thuis ga voelen en het gelukkig steeds meer naar me zin ga krijgen.

Ik ga jullie proberen elke week op de hoogte te houden maar dat zal wel goed gaan komen.

Tot de volgende keer dan maar en de warme groeten uit Benin!