Finding my way more and more.

Lieve lezers,

Na het schrijven van mijn vorige verslag begon voor mij het weekend al. Ik had namelijk het hele weekend vrij! Heerlijk even niks doen of beter gezegd even niks hoeven doen. Voordat jullie denken dat ik het hele weekend op mijn bed gelegen heb zal ik jullie uit die droom helpen. Ik zal “gewoon maar” vertellen wat ik het afgelopen weekend en daarna gedaan heb. Toen ik vrijdag wakker werd vond ik mijn bedje even iets belangrijker dan ontbijten dus kreeg dat voorhang. Ik ben toen om 10.00 uur maar uit bed gegaan omdat ik een afspraak had bij de (Nederlandse!) kapster want daar had ik in Nederland geen tijd meer voor gehad. Na met een nieuwe coup heerlijk te hebben ontbeten heb ik me omgekleed om vervolgens voor het eerst boven op het schip van de Afrikaanse zon te genieten. Even een verfrissende duik in het zwembad nemen alleen moet je daarbij niet denken aan Aquamar (maar dat even voor de duidelijkheid). Jullie begrijpen wel dat je zo je dag wel doorkomt. Na het avond eten alweer de eerste Nederlander uitgezwaaid en toen vervolgens met Jan een biertje gaan drinken in de stad.

De volgende dag stond het palendorp Ganvie op het programma en op weg naar de boot toe werden we toevallig getuigen van iemand die zich liet dopen. Gelukkig is de doop dan symbolisch want deze man zou in deze rivier echt nooit schoongewassen worden. Toen we verder liepen en aankwamen bij het verzamelpunt hotel Du Lac gingen we allemaal de boot in op weg naar Ganvie. Na een tocht van 16 km over deze smerige rivier waarin je absoluut niet mag zwemmen (zelfs niet als je voor een vermogen bent ingeënt) kwamen we aan in het bijzondere dorp wat zo’n 25.000 inwoners telt. Wat moet je daar nou over zeggen… Alles is heel primitief maar vooral heel bijzonder. Hopelijk zeggen de foto’s genoeg. Na op verschillende punten in het dorp gestopt te hebben en natuurlijk een souvernir gekocht te hebben gingen we uiteindelijk met een bijzondere ervaring rijker terug naar hotel Du Lac. Na daar genoten te hebben van een pizza en het zwembad gingen we weer terug naar het schip. Die avond stond er een feest op het progamma waar je verkleed naar toe moest komen. En wees gerust ook hier in Afrika zou ik het niet durven mijn afkomst te verloochenen. Nadat er genoten was van het feest was het alleen jammer dat de jury mijn prachtige Rijnsburgseboys-shirt niet verkoos als winnaar maarja het zijn natuurlijk ook mensen die fouten maken...

Zondag stond het bezoeken van een lokale kerk op de planning. Maar dankzij mijn wekker die verkeerd ingesteld stond vanwege de Nederlandse wintertijd ging dat niet door. Nouja gelukkig zit ik hier nog een tijdje zal ik dan maar zeggen. Toen overdag na de lunch de stad in gelopen met een aantal Nederlanders en 's avonds naar de kerk gegaan hier op het schip. Na de kerk weer naar de Nederlandse Afterparty gegaan. Ik had het idee om op die avonden Nederlandse liedjes te spelen en te zingen met elkaar en wilde dat aan de groep voorleggen. Maar dankzij wat subtiel aandringen van Jan moest ik er diezelfde avond maar aan geloven wat ik overigens niet erg vond natuurlijk. Na een heerlijke avond met muziek, stroopwafels en drop vervolgens het thuisfront gebeld en naar bed gegaan.
Maandag stond er weer een werkdag voor de deur die trouwens altijd begint met een soort bijeenkomst die elke werkdag verschillend is. De ene keer heel formeel en saai en de andere keer heel boeiend en bemoedigend. Maar sowieso elke werkdag op deze bijzondere manier met elkaar de dag te beginnen is geweldig. Sinds afgelopen maandag zit Jan in hetzelfde team als ik wat betekent dat we dezelfde dagen werken en vrij zijn voor degenen die dat niet begrepen :p Ik vind het een hele verbetering en Jan volgens mij ook wel. Ik kan heel erg goed met hem opschieten en het is gelukkig nog niet ongezellig geweest. Om 20.00 uur precies De Kazz gebeld en dat heeft me erg goed gedaan niet dat ik veel heb kunnen verstaan van 35 schreeuwende gasten en meiden maar toch.

Dinsdag gewoon gewerkt en eigenlijk niets speciaals meegemaakt behalve dan dat we een leuke groepsfoto hebben gemaakt. Zie de foto’s natuurlijk!
Woensdag was ik vrij en ben s’morgens naar een soort dankdienst geweest die gehouden werd op de verpleegafdeling van het schip. Die dienst was ook erg bijzonder want er wordt dan speciaal gedankt voor vrouwen die genezen zijn van constante incontinentie. Als de vrouwen hier in Afrika daar mee te maken krijgen (vaak na een verkeerde bevalling) worden ze vaak verstoten door hun man en familie en hebben geen toekomst meer omdat er vaak geen geld is voor een operatie. Wanneer die vrouwen dus genezen zijn en dus ook weer een toekomst hebben is er dus zeker reden voor feest. En wat zijn de Afrikanen dan toch op een uitbundige manier dankbaar. Zingen, klappen en dansen en dan zit je daar als houterige Nederlander. Maargoed het was ontzettend bijzonder en had het niet willen missen. Na de lunch samen met Jan naar hotel Du Lac gegaan en nu iets langer genoten van het zwembad en het lekkere weer. Ik heb hier voorlopig nog genoeg te beleven en zal jullie ook zeker op de hoogte blijven houden.

Tot de volgende keer!