Schiparrest...

Lieve lezers,

Hier weer even wat bericht van mij vanaf het schip. Aan jullie reacties te zien op mijn blog moet ik vaker vertellen dat ik een nieuwe vriendin heb aangezien de reacties dan verdubbelen. Ik vind ze geweldig hoor maar ik ben niet van plan elke week over een nieuwe vriendin te beginnen als jullie dat tenminste goed vinden. Ik ben heel erg tevreden met Marianne en zal is wat meer over haar en ons vertellen, aangezien jullie waarschijnlijk best wel nieuwsgierig zullen zijn. Zo niet lees dan gerust verder bij de volgende alinea. Het is ongeveer 6 weken geleden dat ik Marianne ontmoette op Tenerife ( dat is ten eerste wel grappig aangezien m’n zus Irene ook naar Tenerife moest om daar Martijn te onmoeten, maar dat even terzijde ). Toen ik Marianne voor het eerst ontmoette was ik erg verlegen en voelde me erg onhandig. Zij dacht alleen dat ik een arrogante eikel was ( sorry maar dat waren haar letterlijke woorden) dus mijn eerste indruk begon lekker. Gelukkig veranderde die eerst indruk van haar vanaf moment één dat we met elkaar gingen praten. Toen kwamen er heel wat nachten van uren, uren en uren praten maar misschien kennen jullie dat wel. Toen kwam op een gegeven moment toch wel naar voren in het gesprek dat dít toch niet helemaal normaal was. Ze vroeg me toen wat ik er van vond en heb haar verteld dat ik verliefd op haar was. Ja op dat soort momenten is liegen of de waarheid verdraaien naar mijn mening niet echt de beste oplossing. Daar was zij ( net als ik ) natuurlijk niet voor naar het schip gekomen, dus het was een aparte situatie. Ze was toen net iets meer dan een week op het schip wat de situatie ook niet veel makkelijker maakte. Toen na een hoop gesprekken, gebeden en antwoorden was er op een gegeven moment zekerheid van beide kanten over het feit dat dit goed was. Vanaf 5 februari kunnen we zeggen dat het officieel is en het nu nog steeds erg leuk is. Wel leer je elkaar hier op het schip erg snel heel goed kennen. We kennen elkaar nu 6 weken maar het lijkt en voelt allemaal veel langer. Dit komt gewoon omdat je elkaar dag in dag uit ziet. De aankomende maanden hier op het schip zullen erg bijzonder worden net zoals de afgelopen maand dat hier is geweest. Marianne komt uit Zuidland wat volgens routenet.nl 50 minuten met de auto is, dat is dus gelukkig niet aan de andere kant van de wereld zoals dat bij Laura en Dag het geval is. Mijn verjaardag aankomende 19 juni zal waarschijnlijk wel één van de meest bijzondere zijn aangezien ik die avond samen met Marianne in het vliegtuig stap richting Amsterdam. Ik geniet hier uiteraard nog met volle teugen maar kijk toch stiekem ook wel een beetje uit naar die dag. De meeste van jullie zullen haar tegen die tijd wel een keer in Rijnsburg ontmoeten.

Verder had ik deze week ook de ‘ruimte’ in m’n blog om wat over Marianne en mij te vertellen aangezien er afgelopen donderdag landelijke verkiezingen waren hier in Togo. En aangezien er in 2005 heel wat doden waren gevallen hadden we vanaf donderdag schiparrest. Ik was afgelopen woensdag wel vrij en het was het plan om weer mee te gaan naar de screening. Ik wilde dinsdagavond alleen wel weten hoe laat dat was en kon dat helaas nergens vinden. Woensdag is voor mij de screening dus niet doorgegaan maar er zullen nog genoeg andere momenten komen. Donderdag moest ik weer werken omdat ik weer terug ging naar het team van Ernest. Daar blijf ik hopelijk de aankomende maanden want ik ben dat gewissel wel een beetje zat nu. We in het team van Ernest een hele leuke werkdag gehad met veel meer lol. Het weekend was ik dus vrij maar aangezien je het schip niet af mocht heb ik niet heel veel bijzonders gedaan. Vrijdagmiddag de hele middag geriskt (en helaas verloren) en die avond zitten praten met Harmen en Marijke. Dat kon alleen wel tot 7 uur aangezien er die avond gedanst werd op het dok. Ik ging uiteraard nieuwsgierig ook maar even kijken wat er aan de hand was op het dok en heb toe eerst even de kat uit de boom gekeken. Ik had wel zin om te dansen maar ik had een lange broek en slippers aan en vond dat wel een goed excuus om niet te dansen. Het was gewoon zo warm. Toen het op een gegeven moment pauze was ben ik me toch maar om gaan kleden. Want ja na al die dansverzoeken afgeslagen te moeten hebben moest ik er toch op een gegeven moment maar aan geloven. Zoveel zweten maakt op een gegeven moment ook niet meer uit aangezien je niet de enige bent. Verder dus een geweldige leuke dansavond gehad en eerlijk gezegd stiekem een beetje spijt gehad dat ik maar de helft had meegemaakt. Maar beter iets dan niets.

Verder het weekend me vooral vermaakt met het welbekende filmpjes kijken en spelletjes doen. We hebben zaterdag Party&Co in het Engels gespeeld en dat was erg lachen maar ook een beetje lastig. Veder die middag Johan z’n 20ste verjaardag gevierd wat met de beperking op het schip te blijven nog erg leuk was. Zondag konden we helaas niet naar de kerk omdat we nog steeds het schip niet af mochten. Na het saaie weekend was ik maandag dus erg blij dat er weer gewerkt moest worden. Maandag en dinsdag dat dus gedaan en die dagen vooral veel georganiseerd binnen de keuken want nu de dagwerkers er weer zijn is dat gewoon nodig. Morgen ben ik lekker vrij en ga ik zoveel mogelijk van het schip af maar dat zullen jullie wel begrijpen. Ik beloof dat ik hard aan het project Wim van Beelen zal gaan werken maar dat resultaat zullen jullie ook in juni wel weer zien.

Voor nu de groeten en ik hoop dat ik volgende week wat meer te vertellen heb!