Grootste markt van West-Afrika

Lieve lezers,

Na vorige week dinsdag de hele dag voor 200 man luxe fruitspiesjes gemaakt te hebben waren we woensdag en donderdag vrij. Dinsdagnacht nog even een rondleiding gehad op de brug van het schip waar de stuurhut is ( te lang verhaal ). Na dus een korte nacht slapen gingen we om 9 uur naar de markt. We gingen niet zomaar naar een markt maar naar dé markt. Dantokpa is haar naam en het is de grootste markt van heel West-Afrika en dus iets anders dan de dinsdagmiddag markt in ons mooie dorpje. Het is best een belevenis daar zo rond te lopen en van alles te zien. Iedereen verkoopt wel wat op wat voor manier dan ook. Gewoon overal waar ik in Cotonou tot nu toe ben geweest verkoopt iedereen wel wat. Ze dragen bijna hele kramen op hun hoofd! Deze keer gingen we ook nog eens met een doel richting de markt. Want de 3 J’s ( Johan, Jan en ik ) wilde een Afrikaans gewaad. Wat werkelijk in alle kleuren van de regenboog en alle bedenkbare patronen te verkrijgen is. Hier zie je iedereen ermee lopen en ja dan wil je dat als kuddedier natuurlijk ook. Deze markt is gedeeltelijk ook overdekt en we moesten is een keer een “winkel” naar binnen ipv. in de buitenlucht. Niet dat die winkel een grotere oppervlakte had dan 8 m2 maar toch… Met een beetje hulp van de Rijnsburgse handelsgeest voor een mooi prijsje alle drie een mooi gewaad gekocht.

Toen we verder gingen kwamen we op een gedeelte van de markt waar we nog niet eerder waren geweest. Zelfs Jan was daar nog niet eerder geweest en dat zegt dus genoeg over de grote van de markt :P. Het was een gedeelte waar ze blik recyclede en daar dan van alles van maakte. We liepen op een gegeven moment verbaasd langs een kraampje waar ze messen maakte van blik. Niet dat de kwaliteit daarvan te verglijken is met die van Global maar ze waren nog vrij scherp. Als je dan op het schip in de keuken werkt bestaat er natuurlijk bijna geen leuker souvenir dan een handgemaakt mesje van blik. Als je dan dus wat koopt is er ook de mogelijkheid om een foto te maken want dan ‘mag’ het. Helaas wilde de verkoopster er niet op. Toen we op de markt een beetje uitgekeken waren gingen we terug richting het schip. Op de terugweg liepen we nog langs een kraampje waar ze het nationale voetbalshirt van Benin verkochten en heb daar voor de prijs die ik wilde het shirt en broekje aangeschaft. Het was wel ongeveer een kwartier onderhandelen maar dat deed er niet toe. Dan kom je terug op het schip met het gevoel dat je wel veel hebt uitgegeven maar dan blijk je nog geen eens € 25,- kwijt te zijn. Dus dat zijn hier oa. de positieve dingen. Donderdag gingen we na een rustig ochtendje waarin ik een aantal dingen moest regelen met een groep naar hotel Du Lac. En hebben we heerlijk gezwommen en een hoop gelachen. Uiteraard ook aan project Wim van Beelen gewerkt maar volgens mij kom ik nog niet echt in de buurt, ik heb voorlopig nog even zal ik maar zeggen en ik doe zeker mijn best!


Vrijdag moesten we weer aan de slag in de keuken en hebben we ons weer lekker uitgesloofd. Er zijn zoals jullie weten 2 teams in de keuken en de mensen hier weten precies wanneer welk team aan het werk is. Jan en ik proberen hier namelijk ook wat liefde aan het eten te geven en doen dat dan dmv. wat bloemen snijden van een tomaat, komkommer of wortel. Ook is hier de manier hoe ik bij Kaagzicht ananassen heb leren schoonmaken zo’n beetje het zoveelste wereldwonder. Best leuk dat de mensen het hier toch wel waarderen wat we doen. Want eerlijk gezegd is het voor ons weleens lastig om te beseffen dat je ontwikkelingswerk doet. Omdat we hier in de keuken natuurlijk niet direct met patiënten bezig zijn… Na die dag op zich lekker gewerkt te hebben heb ik ’s avonds een heel goed gesprek gehad met Jan. Het was een gesprek van hart tot hart en dat is hier wel speciaal omdat ik dat hier niet zoveel heb als dat ik dat thuis had met mijn vrienden.
Zaterdag begonnen we de dag met schoonmaken omdat er dan geen lunch voorbereid hoeft te worden. Deze morgen werd mijn geduld echt op de proef gesteld want ik was voor de derde keer aan de beurt om de koelkasten schoon te maken. Je bent in feite de troep van een ander aan het opruimen wat door netter werken makkelijk voorkomen had kunnen worden. Kon het niet laten daar een foto van te maken maar kijken is op eigen risico :P. Nadat het toch weer schoon is en het niet meer stinkt is het toch dankbaar werk. Die avond een goed en interessant gesprek gehad met Johan wat alleen betekende dat het erg laat werd voor hier dan.

Toen ik dus zondagmorgen wakker werd van mijn wekker om 05.45 had ik niet echt meer dan 3,5 uur geslapen. Toen dus van 06.00 tot 08.15 het ontbijt voorbereid en weer mijn bed in gekropen. Dus eigenlijk na een hele lange plaspauze weer verder gaan slapen. Toen ik weer een keer wakker werd om half 12 toch nog een best nachtje geslapen. Vervolgens na de lunch, mijn ontbijt zeg maar weer aan de slag gegaan en na mijn werk naar de kerk geweest. Wat een leuke dienst was want je begint toch ook steeds meer te wennen aan het Engels en het dus ook steeds makkelijker te begrijpen. Na de kerk eindelijk lekker gedoucht en toen naar de Nederlandse AP geweest om daar spontaan verrast te worden met een overlevingspakket stroopwafels voor alle Nederlanders aan boord. Mercy Ships Rotterdam bedankt!
Na heerlijk in het Nederlands gezongen te hebben even wat tijd voor mezelf genomen en lekker gitaar gespeeld op deck 8 (het bovenste dek).

Maandag lekker uitgeslapen en naar de sportschool geweest om me daar het zweet uit de naad te werken letterlijk zelfs ( sorry voor de gedetailleerde beschrijving ). Vervolgens na de lunch weer is aan project Wim van Beelen gewerkt want dat had ik het hele weekend niet kunnen doen. ’s Avonds was er een aanbiddingavond en dat was heel bijzonder en erg bemoedigend. Het was bijvoorbeeld echt gaaf om het lied Lord You are good te zingen. People van every nation and tongue… Je bent daadwerkelijk ook echt met heel veel verschillende nationaliteiten aan het zingen.
In het begin vond ik het ook echt lastig God te vinden hier hoe gek dat ook klinkt na alles wat ik heb meegemaakt. Maar dat gaat hier gelukkig nu ook steeds beter. Verder vandaag (dinsdag) met een collega die hier in Cotonou woont naar zijn huisje gegaan om daar is een kijkje te nemen. Vanavond (dinsdagavond) gaan we als het doorgaat met het grootste gedeelte van de bemanning naar de president van Benin om daar te eten. Je bent daar alleen pas zeker van als je daadwerkelijk aan tafel zit en er eten voor je neus wordt neergezet. Volgende week zal ik dat natuurlijk uitgebreid verslag van doen. Dus tot volgende week!

Groeten vanuit Benin!

Ps: Mensen die even gezellig langs willen komen zijn altijd welkom en ik ben aankomend weekend vrij…