Even op bezoek bij Beninse Jan-Peter Balkenende..

Lieve lezers,

Jullie zullen je vast afvragen hoe het dinertje is geweest bij de president van Benin. Ik kan jullie in ieder geval vertellen dat het is doorgegaan. In feite is dat al bijzonder omdat de uitnodiging zo’n 5 keer is uitgesteld. Ik heb trouwens nog geluk gehad dat ik er ben gekomen! We moesten om 17.00 uur ergens verzamelen op het schip om daar een nummertje te krijgen wat vertelde in welke bus je zat. Ik zat in de laatste bus dus het duurde nog wel even. Om 18.00 uur terwijl ik in mijn kamer zat hoorde ik via het omroepsysteem dat de 2e bus wegging. Toe ging ik maar even achter mijn computer mijn mail bijwerken, wat nog wel is wat tijd kan kosten. Toen het om 19.00 uur naar mijn mening toch wel erg lang begon te duren ben ik toch maar even polshoogte gaan nemen. Loop ik naar de receptie is de 3e en laatste bus al vertrokken… Het bleek dat ze de 3e bus via een ander systeem hadden omgeroepen wat niet in je kamer te horen is. Omdat er ook mensen niet mee konden naar de president was er eten naar het schip gebracht. Ik kon dus gelukkig met de cateraars die terug gingen naar het regeringsgebouw mee rijden. Maarja op belangrijke mensen wordt gewacht zal ik dan maar zeggen. Na 10 minuten aangekomen te zijn op de plaats van bestemming begrijp je niet hoe die chauffeurs er zolang over hebben gedaan maar ag we zijn hier nog steeds in Afrika. En uiteraard waren ze nog niet begonnen met het diner en hebben ze op mij gewacht :P. De groep die dus om 17.00 uur was vertrokken zat er toen ik aankwam al ruim 2 uur! Ik kwam binnen in een hele grote ontvangstruimte waar een hele hoop mensen in de rij stonden, het grappige was dat de meeste blanken zo’n gekke pyjama aan hadden en de Afrikanen een net pak droegen. Na ongeveer 20 min in de rij gestaan te hebben voor een drankje was alles op behalve het mineraalwater. Doe dat dan maar… Na het drinken van het niet echt verkoelende maar wel dorstlessende glaasje mineraalwater gingen we op weg naar de eetzaal. Toen we de eetzaal binnenkwamen hadden we wel even een WOW effect. Uiteraard is een zaal waar meer dan 350 mensen moeten eten groot. Maar de eerst indruk was gewoon geweldig. De tafels en stoelen waren met alle liefde opgedekt en versierd, het zag er gewoon helemaal top uit. Het was toen al een uur of acht en als vanaf de lunch dan nog niks hebt gegeten heb je best wel trek. Er werden wat dingen uitgereikt en daar namen ze dan ook ruim de tijd voor! Want om kwart over negen werd pas het buffet geopend… Toen na even in de rij te hebben gestaan een bordje op geschept met daarbij in gedachte dat het simpelste Kaagbuffetje nog bijzonderder is. Het eten viel dus in verhouding met de aankleding van alles een beetje tegen. Ook het bijzondere was dat het om 10 uur gewoon was afgelopen en het personeel begon met opruimen, ook het typerende Cairo tl-verlichting ging aan! En dan zit je toch echt bij de president van Benin, bijzonder! Na toch wel een bijzondere avond gehad te hebben terug naar huis en zat ik gelukkig in de 1e bus.

Woensdag en donderdag moest ik werken alleen was het is een keer wat anders dan normaal. Want als je langer dan 3 maanden op het schip werkt moet je een training volgen van 2 ochtenden. En voor mij was dat dus afgelopen woensdag en donderdag. De training was best interessant maar soms wel erg lange verhalen en ook een hele hoop dingen die je al weet aangezien ik hier toch ook al een tijdje zit. Na dus 2 dagen getraind en gewerkt te hebben had ik het weekend vrij.
Vrijdag hadden we afgesproken om met Luc en Jan naar Porto-Novo te gaan. Alleen was Luc er helaas niet omdat hij ziek was. Toen zijn Jan en ik samen naar de hoofdstad van Benin gegaan. Vanaf het schip met de Zemidjan naar de taxi en met de taxi door naar de plaats van bestemming, Porto-Novo. We waren ruim een uur onder weg en hebben erg genoten van de taxi rit. En je snapt niet hoe die mensen hier rondkomen want na dus ruim een uur gereden te hebben betaal je € 0.80. Nouja we zaten dan wel met z’n vieren in de taxi maar dan nog.
Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming vliegen er zodra je uitstapt zo’n 10 zemidjantaxichauffeurs op je af. En ja dan veroorzaak je dus zelf bijna ruzie op het moment dat je op de verkeerde brommer stapt. Maargoed we hadden dé spot van Porto-Novo op het oog en gingen daar heen. Jardin des Plantes was de naam en het zou echt de place to be moeten zijn van Porto-Novo. Maar dat viel op een paar bijzondere bomen na erg tegen. Het is absoluut in geen velden of wegen te verglijken met de Keukenhof! We waren dus al snel uitgekeken en vroegen aan iemand die daar werkte of er misschien in de buurt iets anders te beleven was, een dierentuin ofzo. Kwam die ineens met het verhaal dat er in die tuin apen zitten… Dat wisten we natuurlijk niet en na een paar gekke geluidjes kwamen de eerste al naar beneden om nieuwsgierig te kijken wat er aan de hand was. Na allebei ook nog de aapjes een banaantje gevoerd te hebben gingen we met een onverwachts tevreden gevoel verder de stad in om een plek te zoeken om wat te lunchen. Na de lunch gingen we op aanraden van iemand in het restaurant naar de grote moskee van de stad. In feite is het een katholieke kerk wat nu gebruikt word als moskee. We kwamen precies aan rond het middag gebed. En wat je dan ziet, ik vond het erg moeilijk om al die mensen te zien buigen en bidden voor en richting Allah. Al weet ik heel goed dat de Islam op het Christendom na de grootste wereldgodsdienst is. Toch vond ik het erg moeilijk en het enige wat je als Christen dan kan doen hebben we ook zeker gedaan.
Vervolgens even over de markt gelopen en langzaamaan alweer terug richting de taxi.

Terug gekomen op het schip even wat gegeten want we moesten om 18.00 uur alweer klaarstaan omdat we mee wilde met de Jezusfilm. Er vertrekken dan 2 jeeps vol met mensen en de benodigede apparatuur om een film af te spelen. Ze gaan steeds naar een andere plek om daar in de lokale taal een film over het leven van Jezus te laten zien. Dit was echt heel gaaf en bijzonder. Want aan het eind van de film wordt er door iemand een getuigenis afgelegd en is er de mogelijkheid om naar voren te komen om je leven aan Jezus te geven. Dit werd dan ook door zo’n 15 mensen gedaan en dat was echt geweldig om mee te maken.
De volgende dag vroeg op om naar het strand te gaan. Grand Popo is de naam en ik zou niet weten waarom het zo heet. Maar mooi is het zeker, je bent wel even onderweg (2,5 uur) maar dat is gelukkig wel de moeite waard. Even weg uit die stinkende stad en een dagje relaxen op een mooi strand met een wilde zee en een heerlijk zonnetje. Na daar ook lekker gegeten te hebben gingen we weer terug en de terugrit duurde ‘maar’ 2 uur. ’s Avonds met een gezellig groepje gekaart en een hoop gelachen.
Na zondag heerlijk uitgeslapen te hebben maar wat ontbeten rond lunchtijd en in de middag een beetje gelezen en mijn email bijgehouden. Na het avondeten naar de kerk geweest en daarna naar de Nederlandse AP.
Maandag en dinsdag gewoon gewerkt zonder training en zoals jullie merken maak ik hier nog genoeg mee!

Volgende week horen jullie vast weer wat van me,

Groeten uit Benin!