Geniale grap!

Lieve lezers,

Vorige week heb ik al zeg ik het zelf echt een briljante klassieke keuken grap uitgehaald en hij is gelukt! Ik zal het even toelichten. Afgelopen dinsdag kwam ik er ineens uit het niets op na een normale dag werken. Ik zei tegen Carmen; Jij krijgt van mij $ 100,- als ik 3 eieren op je hoofd kapot sla. Na het in Nederland zovaak geprobeerd te hebben en het nooit is gelukt had ik weinig vertrouwen meer in de grap. Maar deze Canadese meid trapte er flink in. Ik mocht het alleen doen als ik het geld contant had. Helaas had ik geen Dollars maar gelukkig wel de lokale munteenheid. Na het geld en uiteraard m’n camera gepakt te hebben kwam ik terug in de keuken en zat ze er helemaal klaar voor. Na nog eens een paar keer duidelijk uitgelegd te hebben wat ik ging doen en wat zij daarvoor zou krijgen (na drie eieren $ 100,-) begon de grap. Even een leuke foto bij het eerste ei. En even een filmpje maken vanaf het tweede ei waarin ik de grap in het Nederlands een beetje meer uitleg. En dan voor degenen die de grap kennen stop je gewoon na 2 eieren en hou je je geld ook nog eens in je zak. Want ja wie geeft er nou $ 100,- voor een paar eieren op je hoofd, wat je er in een paar minuten weer uitwast. Toen het kwartje na 2 eieren langzaam begon te vallen was er even een kleine achtervolging in de keuken en is het me uiteindelijk gelukt de keuken uit te vluchten. Je zal wel denken wat laf maar achteraf was het verstandig want ze zei dat ze in staat was me te vermoorden. Dat zal ze hopelijk niet letterlijk bedoelt hebben maar toch. Ik weet nu uit ervaring dat wanneer zo’n grap lukt je helemaal stijf staat van de adrenaline en je handen beginnen te trillen. Als dat dan is weggetrokken begint je geweten aan je te knagen en ben ik haar aan het eind van de avond even op gaan zoeken. Met als resultaat dat ze na een aantal uur afkoelen niet meer boos was en dat ze het toch nog een goede grap vond. Ik vond het heel sportief en kon met een gerust hart gaan slapen.

De volgende dag moesten we op onze vrije dag werken omdat het een gekkenhuis was in de keuken. Toen na de lunch naar het strand gegaan om aan project Wim van Beelen te werken. En jullie raden nooit wat wij die avond hebben gedaan. We hebben Zwarte Pietenpakken gepast. Dus degenen die denken dat ik het Sinterklaasfeest moet missen die hebben het bij het verkeerde eind. Jan en ik gaan dus op 5 december naar de Belgische ambassade om ons daar als Zwarte Piet te verkleden samen met nog twee andere Franse Noire Pierre’s. Er zit al een leuke foto tussen maar het krijgt dus nog een vervolg.
Toen we de pakken hadden gepast gingen we een afscheidsborrel drinken omdat Jenna weg zou gaan. Dat zijn mindere dingen die aangezien je net allemaal leuke contacten hebt gemaakt er daarvan een hele hoop eerder weggaan dan ik…

Donderdag waren we vrij maar hebben Jan en ik ook in de ochtend gewerkt. Dit hoefde niet maar het was gewoon erg druk ivm. de Amerikaanse Thanksgiving, wat hier uiteraard uitgebreid gevierd wordt door al die Amerikanen. In de middag heb ik even mijn mail gedaan en naar hotel Du Lac gegaan waar Jan al was. Na een paar uurtjes zwemmen naar het schip terug gegaan om wat te eten en 's avonds hebben we een film gekeken. Vrijdag was het helemaal een drukke dag want het was de laatste werkdag van de Afrikaanse dagwerkers. Zij kregen een welverdiende Afrikaanse lunch en daarna een hele afscheidsceremonie. Omdat het werk in de keuken altijd doorgaat hebben wij er helaas maar 10 minuten van kunnen zien. Na de halve middag met Jan en Patrick af te hebben gewassen zat ik er echt even doorheen want het was zó ontzettend veel. Het enige wat me toen nog motiveerde was dat is wist voor Wie ik het hier allemaal doe. Na dus een lange dag gewerkt te hebben was het 's avonds tijd om Jenna en Patricia gedag te zeggen. Later die avond zijn Jan en ik wat gaan drinken en hebben we brood aan de armen uitgedeeld wat we op het schip anders weg hadden moeten gooien. Echt zonde wat hier allemaal nog weggegooid wordt aan eten en Jan en ik waren dus blij dat we er is een keer wat mee konden doen.

Zaterdag was de Blackout dag, wat betekent dat er de hele dag geen stroom of wat dan ook op het schip is. Er wordt dus aangeraden om de hele dag van het schip af te gaan. We zijn toen met een groepje naar Casa del Papa gegaan wat te verglijken is met Grand Popo. Alleen was de zee hier nóg heftiger en sterker. Na een dag heerlijk gerelaxt te hebben zijn we 's avonds met de hele groep uit eten geweest en was het heel gezellig. Toen we daarna terug kwamen op het schip deed alles het gelukkig weer en ben ik maar vroeg naar bed gegaan. Want de volgende ochtend ging de wekker om 05.40 omdat het ontbijt voorbereid moest worden. Na ook nog alvast dingen voorbereid te hebben voor het diner, waren we de rest van de dag vrij. Want we gingen in ieder geval aan het eind van de middag naar de Nederlandse ambassade toe om daar te bbqen. Het was echt ontzettend leuk en we hebben een hele hoop andere Nederlanders daar mogen ontmoeten. En de ambassadeur woont als hij in Nederland woont in Oegstgeest, wat een klein wereldje hé! Het eten was super en ja wat is een Nederlandse bbq nou zonder pindasaus, dus dat was er ook gewoon. Na heerlijk gegeten te hebben gingen we terug naar het schip om nog wat met elkaar te zingen. Na ook nog gebeld te hebben met het thuisfront heb ik nog even zitten kletsen en was het zo 01.30 en wel een keer tijd om naar bed te gaan. Gelukkig was ik maandag lekker vrij en heb ik lekker uit kunnen slapen. Toen ik om een uur of 10 wakker werd ben ik naar het sporthok geweest om me daar maar weer eens uit te sloven. Na lekker geluncht te hebben ben ik in de middag naar het zwembad geweest om maar weer is aan project Wim van Beelen te werken. Die avond was het weer eens tijd wat mensen gedag te zeggen wat ook niet echt mijn favoriete bezigheid is. Ik zie de meest mensen hoogstwaarschijnlijk nooit meer van me leven en dat is wel jammer als je net een hele band hebt opgebouwd.

Dinsdagochtend ben ik met Jan naar de markt geweest waar ze vooral souvenirs verkochten. En ik heb daar een hele leuke Afrikaanse strandtas gekocht. Want ja het is hier in Benin alweer de laatste week en ik wilde toch een leuke tastbare herinnering hebben. Volgende week rond deze tijd gaan de trossen los en varen we de haven uit om op weg te gaan naar Tenerife. Wat gaat de tijd toch hard als je het naar je zin hebt!

Volgende week maar weer een verhaaltje en voor nu de warme groeten uit Benin!