Water, water en nog meer water...

Lieve lezers,

Hier weer wat bericht van mij vanaf het ruime sop. En dan heb je ineens weer een hele week alleen maar water, water en nog eens water. En als je dan dus de hele week gevangen op het schip zit is het best wel lastig om een dag tot dag verslag te schrijven om zo jullie weer een beetje te vermaken. Maargoed ik ga zoals altijd maar weer gewoon mijn best doen, want veel meer kan je ook niet doen toch?

Toen we dus vorige week vertrokken uit Tenerief was het slecht weer. Dat is voor jullie waarschijnlijk oud nieuws maar ik (die er midden in zat) moest het vanuit Nederland horen. Heel Santa Cruz één grote chaos en wij hebben hier (op wat hoog water na) niets door. Het klinkt misschien gek maar ik moest gelijk aan Noach denken en dacht bij mezelf; we zitten in ieder geval veilig op het schip… Niet dat God zijn belofte zou verbreken maar toch. Verder moest ik woensdag en donderdag gewoon werken en heb ik woensdagavond een heel goed gesprek gehad met Patrick. Hij is een collega van mij en komt uit Ghana en zit al 3 jaar op het schip. Het is gewoon heel bijzonder om in het Engels met iemand een heel serieus gesprek te hebben en dat zijn dan momenten die voor mij heel speciaal zijn. Verder kan ik ook vertellen dat als we aan het varen zijn er voor mij bijna geen bedtijd is en het niet gek is als het 03.00 uur word of later… Dat was dus die woensdag ook het geval en heb nadat we een met z’n allen een filmpje hadden gekeken een goed gesprek gehad met Marianne dat dan voor het gemak maar wel in het Nederlands gedaan. Ook begon die nacht de Pirate watch weer wat schijnbaar ook weer nodig was volgens onze hoofd beveiliging. Ik vind het allemaal eigenlijk een beetje ver gezocht maar aan de andere kant kan je er op deze wereldzeeën maar op voorbereid zijn. Wel vind ik het leuk omdat het Laura haar tijdelijke baantje is. Die is namelijk gewend nachtdiensten te draaien en voelt zich dan als een vis nouja niet in het water maar op het water zeg maar. Toen die nacht toch maar naar bed gegaan want donderdag moest er ook gewoon gewerkt worden. Die middag hadden we een firedrill en dat was best wel grappig. Het is zeker goed dat ze dat soort dingen doen maar aan de andere kant. Ik zal het eens kort omschrijven, als er een noodsituatie is gaat er een bel van 7 seconden die oorverdovend is. Dan gelijk daarna roept de kapitein om dat het een drill is. Vervolgens moet je wachten op 7 korte tonen om daadwerkelijk in actie te komen. Want na de eerste toon verzamelen alle reddingsteam zich om het schip klaar te maken voor eventuele evacuatie. Soms duurt dat voor je gevoel meer dan 10 minuten en dan denk je ook van wat nou als er echt iets aan de hand was. Vervolgens verzamelt de gehele bemanning zich in verschillende groepen op deck 7. Daar haal je dan een reddingsvest en je gaat in de rij staan. Dan word je naam genoemd en gecheckt of je er bent. En nadat gedaan te hebben sta je eigenlijk alleen maar te wachten totdat de kapitein zegt dat de drill voorbij is. Het is dus niet echt spannend maar uiteraard wel goed dat ze dat doen. Nadat de firedrill voorbij was moesten we als een speer terug naar de keuken om nog even voor 300 man eten te verzorgen. Dat net op tijd af gekregen en die avond met een groepje buiten gezeten. Dit keer niet op deck 8 maar op de brug. Dat is waar de stuurhut zit en daar mag je alleen komen met toestemming en aangezien Maren daar werkt en we dus connecties hebben was dat geen probleem. Klein wereldje hier op het schip hoor ;-). Dan zit je daar dus met een groepje vrienden en een gitaar te zingen onder zo’n prachtige hemel en dan zoveel sterren! Gods geweldige schepping blijft me steeds weer opnieuw verbazen. Die nacht uiteraard ook weer laat geworden zeker ook omdat ik het hele weekend vrij was.

Vrijdag toen ik wakker werd had ik zelfs moeite er voor de lunch uit te komen, maarja dat toch maar gedaan. Die middag naar de kapper geweest want straks in Togo wil je niet met overbodig warm haar op je hoofd rondlopen ( ach, ervaring zal ik maar zeggen ). Ook nog even aan het welbekende project gewerkt en in mijn hangmat bijna in slaap gevallen, heerlijk. Die avond even met mijn gitaar naar deck 8 geweest om lekker even op een rustig plekje te kunnen spelen en te zingen. Die avond/nacht een heel bijzonder gesprek gehad met Laura en samen gebeden en dat voor het eerst in het Engels gedaan. Toen echt ervaren dat je voor dat soort dingen niet bang hoeft te zijn en eigenlijk gewoon aan Hem over moet laten. Heel bijzonder om mee te maken en ook een opluchting omdat ik dat best wel eng vond. Toen Laura uiteindelijk dus klaar was met Piraten bekijken gingen we naar bed. Grappig is dan dat je een aantal vroege vogels tegenkomt die dan goedemorgen zeggen waar jij dan welterusten op beantwoord. Omdat mijn zaterdag een beetje was verpest wilde ik zondag toch nog wel redelijk vroeg mijn bed uit om nog wat aan je dag te hebben. En als je dan om half 11 eruit ben is het toch een kort dagje geweest. Die middag lekker een filmpje gekeken en genoten van een heerlijke zelfgemaakte chocolademousse. Ja je moet wat in je vrije tijd.

Zondagavond na de kerkdienst weer een heerlijk ouderwetse Nederlandse avond gehouden en lekker Nederlandse opwekking gezongen. Niet alle Nederlanders waren er maar we zaten toch weer met een gezellig clubje. Maandagmorgen was er een speciale meeting over de aankomende outreach en wat we nog meer van Togo kunnen verwachten. We kregen een hele hoop informatie over ons heen en het zag er allemaal goed uit. Volgende week wil ik daar wat meer over vertellen. Na die meeting te hebben gehad moest er gewoon weer gewerkt worden en werden we weer eens gek van stapels afwas. Maar na die schoon gemaakt te hebben mochten we weer koken. We waren die avond laat klaar met werken en ben die avond ( voor de verandering ) maar weer eens vroeg naar bed gegaan. Daar was ik de volgende ochtend erg dankbaar voor want de wekker ging weer om 07.00 uur. Om kwart voor 8 hadden we namelijk een meeting wat uiteraard weer over Togo ging maar dan met name over de beveiliging in de haven en andere praktische dingen. Verder die dag gewoon weer gewerkt en dus aan het genieten van de laatste 24 uur water. Het is namelijk de bedoeling dat we woensdagochtend aankomen. Kan niet wachten straks weer voet te zetten op Afrikaanse bodem en aan een nieuw avontuur te beginnen. Volgende week daar dan dus weer meer over.

Voor de laatste keer de groeten vanaf het ruime sop.

Sorry maar jullie moeten deze week je verbeelding gebruiken met al die dolfijnen, walvissen en sterren die ik heb gezien want heb helaas geen foto’s gemaakt.