Avontuur!

Lieve lezers,

Een heel aantal van jullie zal haast wel bezorgd om mij zijn aangezien er nu pas een nieuw verhaal op staat. Dat heeft een rede aangezien ik het Paasweekend weg ben geweest. Voordat we vrijdag weg konden moest ik uiteraard nog wel 2 dagen werken.

Woensdag was het een grote dag op het schip aangezien de president van Togo eventjes op bezoek was. Het was een heel speciaal bezoek aangezien het de president z’n eerste openbare bezoek was na de afgelopen beladen verkiezingen. Het was erg gaaf om de man van de aanplakbiljetten in de stad nu in het echt te zien. De man kreeg een rondleiding en heeft wat operaties meegekeken en hij was erg onder de indruk. Na dat Don Stephens een toespraak had gehouden, bedankte de president ons hartelijk. Hij was weer net zo snel weg als dat hij was gekomen maar dat gaf niet. Donderdag moest er ook weer worden gewerkt en toen was het weer de gevreesde pizzadag. Weer een hoop werk eraan gehad maar dat was het dankzij alle meer dan tevreden gezichten wel waard. Die avond heb ik na m’n werk m’n tas ingepakt.

Vrijdag was het dan zover, na ’s ochtends op een bijzondere manier stil gezet te zijn bij Goede Vrijdag gingen we rond lunchtijd weg. Het plan was eerst naar Kpalimé te gaan vervolgens de grens over naar Abomey ( Benin ) en dan weer naar beneneden richting Cotonou om vervolgens weer terug te keren naar Lomé. Dat was het plan maar dat is niet doorgegaan en ik zal maar vertellen wat we wel hebben gedaan en met wie. We waren met een groepje van 7 man. Kristin, David, Joy, Amy, Josh, Marianne en ik. We moesten dus ook met z’n allen in één auto en dat alleen al was een avontuur. Drie voorin, drie in het midden en twee ( samen met 7 grote tassen) in de kofferbak. En daar gingen we dan, we waren een half uur onderweg en hadden al een lekke band ( misschien was de auto te zwaar ). Na ruim een half uur gewacht te hebben konden we weer verder richting onze bestemming. Na een prachtige autorit van een uur of 2 kwamen we aan in Kpalimé en wilde we weten hoe we bij de watervallen kwamen, aangezien we daar wilde slapen. Het was helaas niet mogelijk om daar te slapen aangezien het een aantal uur lopen was en we dan niet voor het donker zouden arriveren. Er kwam een echte rasta bij ons in de auto zitten en die bracht ons naar Kuma Konda een klein dorpje vlak bij de stad. Toen we daar aankwamen genoten we van het primitieve en prachtige leven wat de mensen hier hebben. Er was één klein barretje waar je wat kon drinken en dat hebben we ook gedaan. Het was voor hen al bijzonder dat er 7 Jovo’s in hun dorpje waren en die wilde ook nog eens buiten slapen. Ze dachten serieus dat we getikt waren maar we bleven volhouden, we wilden gewoon de eerst nacht buiten slapen. Ze gaven ons de optie om op de top van een berg te slapen en dat vonden we een goed idee. Na een uur lopen kwamen we daar aan ( ongeveer 700 meter hoogte ) en installeerde we ons. Hangmatten ophangen en kampvuur maken. Het werd om 6 uur al donker en dan is het ook echt donker. We hadden een prachtige heldere avond waardoor we een hoop sterren konden zien. Die avond ons gevoed met noodles en pizza. De nacht uiteindelijk erg druk geweest met hout verzamelen en het kampvuur aanhouden. Dat heb ik tot een uur of 4 gedaan en toen was het eindelijk mijn beurt om te gaan slapen. We hadden de hele tijd iemand wakker om maar het zekere voor het onzekere te nemen. Eindelijk kwam de zon op en werden we allemaal een beetje wakker, alles opgeruimd en terug naar het dorpje waar we vandaan kwamen.

Toen we weer bij het dorpje aankwamen hebben we daar een taxi geregeld en zijn we richting de stad gegaan om een hotel te zoeken. Toen we die hadden gevonden ben ik samen met Joy naar de markt gegaan om wat eten te regelen. Vers brood en fruit gekocht en vervolgens weer terug gegaan naar het hotel. Daar lag iedereen al in het zwembad en zo’n grote verleiding kan je niet weerstaan als je heel vies bent en het heel heet is. Met kleren en al dus het zwembad in gesprongen om even af te koelen. Na even te hebben gezwommen gingen we richting onze kamers om ons lekker op te frissen. Toen met z’n allen rond lunchtijd lekker gegeten en nog even teruggekeken op de geweldige en vooral bijzondere avond die we achter ons hadden liggen. Toen we klaar waren met eten waren we allemaal zo kapot dat we die middag allemaal een paar uurtjes hebben geslapen. Nadat we allemaal uitgerust waren zijn we op zoek gegaan naar een Afrikaans tentje om te eten en die hadden we uiteindelijk gevonden. Heerlijk gegeten en gewoon een hele leuke sfeer, ook in de groep. Die avond een Noor ontmoet die aan het rondreizen was en daar een heel leuk en bijzonder gesprek mee gehad. Na het eten zijn we op aanraden van een man die we hadden ontmoet naar een bar gegaan. Daar aangekomen hebben we een hele leuke avond gehad met Afrikaans djembé muziek op de achtergrond en rond een kampvuur gedanst, geweldig. Wel was het jammer en lastig dat sommigen in de groep iets te diep in het glaasje hadden gekeken waardoor ik me extra verantwoordelijk voelde. We gingen aan het eind van de avond terug richting het hotel en een deel van de groep wilde nog naar een locale discotheek. Ik ben toen maar naar bed gegaan aangezien ik daar geen zin in had. Achteraf was gelukkig alles goed gegaan aangezien alles in de discotheek te duur was.

De volgende dag zijn we vanwege het uitslapen van sommigen helaas niet naar de kerk geweest wat in eerste instantie wel het plan was. Wel zijn we die middag weer terug gegaan naar Kuma Konda aangezien we nog steeds naar de waterval wilde. We gingen met zeven man in een lange slinger zemidjans de berg op waar we genoten van een prachtig uitzicht. Daar aangekomen hebben we een gids ingehuurd die ons via een prachtige route door het bos en de natuur naar een waterval heeft gebracht. De wandeling was zo mooi en interessant dat het de hitte meer dan waard was. Toen we bij de waterval aankwamen hebben we lekker gedoucht en vers fruit gegeten en zijn we uiteindelijk weer terug gelopen naar Kuma Konda. Van daar weer met een zemidjan terug naar het hotel om ons daar na een drankje even op te frissen. We gingen weer in hetzelfde restaurantje wat eten en wilde daarna vroeg terug naar het hotel om daar een duik in het zwembad te nemen. Kwamen we aan bij het zwembad was het verboden om te zwemmen omdat er wat mis was met het water. Dat was een echte domper en we zijn die avond maar wat wezen drinken in de bar van het hotel. Het was uiteindelijk nog erg gezellig en we hebben het die avond niet te laat gemaakt en zijn om een normale tijd naar bed gegaan.

De volgende morgen zijn Kristin, Marianne en ik naar de markt geweest om weer wat eten te halen. Heerlijk relax met z’n drieën over de markt gelopen en allerlei lekker dingen gekocht voor onderweg. Marianne wilde nog even wat souvenirs bekijken en we vroegen in het rond waar dat dan zou zijn. Er liep iemand met ons mee richting een klein kraampje waar ze niet heel veel hadden staan. We hadden een mooie djembé zien staan maar we wilde helemaal niks kopen en vroegen gewoon geïnteresseerd wat die kostte. Ze begonnen met 20000,- CFA (€ 35,-) wat al een nette begin prijs is voor een verkoper hier. Toen ging hij naar 18000,- CFA en toen legde ik uit dat wij wel blanke zijn maar niet rijk en dat we bij Mercy Ships werkte, bleek zijn broer een dagwerker op het schip te zijn. Toen was zijn prijs ineens 15000,- CFA en toen had ik zelf nog geen bedrag gezegd. Ik zei toen voor 13000,- CFA neem ik hem mee en dat wilde die niet en heb ik hem uiteindelijk voor 14000,- CFA gekocht wat ongeveer € 25,- is. Marianne en ik zijn dus nu in het bezit van een hele mooie speciale Togolese djembé en hoe we dat thuis uit gaan vechten zien we in juni wel. Toen we dus klaar waren op de markt zijn we terug gegaan naar het hotel om spullen in te pakken en hebben we met z’n allen lekker gegeten. We zijn met dezelfde taxi weer terug naar huis gegaan en dat was weer een geweldige rit. Terug op het schip aangekomen hebben we ons weer lekker opgefrist en hebben we gelijk maar alles gewassen, dat kan maar gebeurd zijn. Even thuis gebeld dat alles veilig was geweest en ’s avonds weer vroeg naar bed.

Dinsdag heb ik weer gewoon gewerkt en dat was na zo’n avontuur wel weer een beetje saai, maar dat kan ook niet anders. Die avond niet heel veel bijzonders gedaan. Woensdag ben ik met Bob wat voor de lunch ergens gaan eten en zijn we daarna naar de markt gegaan om een paar voetbalshirts te kopen. Niet geslaagd maar daar we hebben nog tijd genoeg voor. Voor nu hebben jullie wel weer genoeg gelezen en volgende week hoop ik jullie op dinsdag weer te updaten. Ik kan nu alleen al wel beloven dat het wat minder avontuurlijk wordt dan dit verslag.

De groeten vanaf het schip!