Weekendje 'Benin'...

Lieve lezers,

Na een week met wat minder belevenissen heb ik deze week naar mijn mening weer genoeg mee gemaakt om over naar huis te schrijven.

Woensdag moest er zoals zo vaak gewoon weer worden gewerkt en dat is allemaal prima gegaan. Na het werk zijn we met beide keukenteams op stap geweest ter gelegenheid van Carel’s afscheid. We gingen denk wel op stap met zo’n 20 mensen en gingen ergens naar een Afrikaans restaurantje. Het was een hele leuke avond alleen de rede van het feestje was natuurlijk niet zo leuk. Na een geslaagde avond met een lekkere maaltijd en een hele hoop gelachen te hebben gingen we uiteindelijk weer terug richting het schip. Daar nog even met Carel nagepraat en uiteindelijk weer naar bed gegaan. Donderdag moest er uiteraard ook weer worden gewerkt maar is er niet veel bijzonders gebeurd. ’s Avonds na het werk hebben we even met de groep om de tafel gezeten om het weekend Benin even te bespreken. We vroegen aan James ( die uit Benin komt ) een aantal tips wat te doen en vooral wat niet te doen en hij raadde ons af om vooral niet ’s avonds te reizen naar Benin. Het schijnt te gevaarlijk te zijn om met 7 Jovo’s ( blanke ) in het donkere te reizen. Onze plannen die avond dus veranderd en we besloten weer naar Kpalimé te gaan om te slapen in een plek die we al konden om dan vervolgens zaterdag verder te gaan. Donderdagavond dus een hotel geregeld zodat we vrijdag gerust op pad konden gaan.

Vrijdag moest er op m’n vrije dag ook weer gewoon gewerkt worden. Ik ging weer mee met een screening en was dit keer de assistente van Daniël. Hij is degene die alle gegevens van patiënten invoert en de mensen een afspraak geeft. Het was erg vroeg die morgen aangezien we om 07.00 uur al weg reden. Het was dit keer ook een speciale screening aangezien ze langzaam aan nu stoppen met screenen omdat ze beginnen vol te raken. Ook was de locatie ongeveer een uur rijden wat verder is dan normaal. Eenmaal aangekomen op plaats van bestemming was het super druk. Ik denk dat er wel zo’n 2000 mensen aan het wachten waren, ongelofelijk indrukwekkend natuurlijk. Het was de drukste screening die ik tot nu toe heb bezocht. Het was ook gaaf om een keer echt met patiënten te werken aangezien Daniël en ik de mensen afsprakenkaartjes meegaven. Het was heel gaaf aangezien ik die morgen alleen maar ja heb ‘verkocht’. Wel erg lastig is het feit dat we die morgen maar aan 45 mensen een kaartje hebben gegeven terwijl er een menigte van 2000 mensen was geschat. De meeste van de 45 mensen zijn er wel zeker van dat ze bij ons op het schip behandeld worden. Dit weten we aangezien er dit keer een chirurg mee was met de screening. Toen we om een uur of 3 terug waren op het schip moest ik nog van alles regelen voordat we daadwerkelijk een weekendje weg gingen. Na eenmaal alles geregeld te hebben gingen we op pad richting Kpalimé. We gingen dit weekend weer met 7 personen alleen een andere formatie. Zes Nederlanders en een Noor; Maartje (collega Marianne), Bob, Liesbeth, Daniël, Maren, Marianne en ik. We reden om 17.30 uur met een oud uit elkaar vallend busje weg richting onze plaats van bestemming. Na een best lange rit kwamen we uiteindelijk aan bij het hotel en hebben we met z’n allen een verkoelende duik in het zwembad genomen. Lekker even een paar uurtjes gezwommen en genoten van de sterrenhemel boven ons. Na het zwemmen wilde we nog even een drankje drinken in de bar maar die was helaas genoeg al dicht. Toen uiteindelijk toch maar naar bed gegaan aangezien we allemaal best wel moe waren.

De volgende morgen zijn Liesbeth, Marianne en ik vroeg naar de markt gegaan om lekker vers brood en fruit te kopen. Een uurtje later met z’n allen lekker ontbeten om vervolgens met z’n allen terug te keren naar de markt. Daar een beetje rondgelopen en wat spullen gekocht. We moesten ook weer rond 12 uur terug zijn aangezien onze taxi weer klaarstond. We gingen verder richting Notsé wat 100 kilometer oostelijker ligt dan Kpalimé. De twee uur durende rit was die dag misschien wel het leukste wat we hebben gedaan. Ik dacht West-Afrika (Benin en Togo) nu wel gezien te hebben maar ik had het mis. We hebben 2 uur over een zandweg gereden en ik heb de ogen uit m’n lijf gekeken. We reden langs hele kleine dorpjes met allemaal lemen huisjes, kinderen die Jovo naar je roepen en overal waar je keek tot aan de horizon één en al groen. We stopte halverwege aangezien onze chauffeur een grote boodschap ging plegen in deze prachtige natuur. Even de benen strekken en in de lach schieten van elkaar aangezien we allemaal een oranje hoofd hadden vanwege het stof. Ik had namelijk de hele rit uit het raam gehangen om foto’s te maken. De meeste mensen vinden me al op m’n vader lijken en dan ook nog eens oranje haar hebben. Na onze stop gingen we weer verder en kwamen we uiteindelijk aan in Notsé. Een stadje met zo’n 20000 inwoners en een leuke markt. We werden naar een redelijk leuk hotel gebracht en gingen samen met onze gids de markt verkennen. Na een tijdje over de markt te hebben gestruind zijn we uiteindelijk maar terug naar het hotel gegaan om even wat te drinken. Even m’n vader gebeld want Bob en ik wilde uiteraard wel weten wat RBB-ARC had gedaan. Uiteraard jammer dat Rijnsburg niet had gewonnen maar een gelijkspel was wel het meest handig voor het vervolg van de reis. Na wat te hebben gedronken gingen we even op kamer inspectie en de kamers waren voor Afrikaanse begrippen prima. We hadden een bed en stromend water, wat wil je nog meer? Na de kamers te hebben geïnspecteerd gingen we wat eten. Onze gids bleek ook nog te kunnen koken en heeft onze maaltijd verzorgd. Na een lekkere maaltijd hebben we die avond verder op het dak van het hotel doorgebracht waar een lekker briesje stond, even stil gestaan bij het feit dat ik door zo’n gave tijd heen ga met zulke geweldige mensen om me heen. Na een avond gezellig op het dak te hebben gezeten gingen we uiteindelijk toch maar naar bed.

De volgende dag hebben we weer vroeg ontbeten aangezien we naar de kerk wilde. We gingen om 08.00 uur naar de kerk en kwamen terecht in een conferentie van de Calvinistische kerk. Het was een landelijke conferentie en er werden een aantal nieuwe mensen benoemd. Het was dus niet een echte Afrikaanse dienst en dat was wel jammer aangezien we daar allemaal op hadden gehoopt. Ook werd Marianne niet goed tijdens de dienst en zijn we voortijdig weggegaan. De rede dat we de kerk verlieten was niet leuk uiteraard maar we vonden het na 3 uur niet heel erg. Terug bij het hotel aangekomen is Marianne naar bed gegaan en ging ik met de rest nog even Notsé in. Na daar even rond gelopen te hebben gingen we weer terug naar het hotel om even polshoogte te nemen. Met Marianne ging het niet veel beter en toen ze naar buiten kwam en met ons wat ging drinken moest ze ineens overgeven. Ik zal jullie verder de details besparen maar we besloten uiteindelijk maar om vroegtijdig terug naar het schip te gaan. Ook hadden we het meeste in Notsé wel weer gezien. De weg terug naar het schip was uiteraard weer genieten en verliep voorspoedig. We kwamen op tijd op het schip aan om nog mee te kunnen eten. Die avond hebben we verder lekker rustig aan gedaan en zijn we allemaal vroeg naar bed gegaan.

Maandag en dinsdag moest er weer worden gewerkt en is er niet zoveel gebeurd. Wel zijn maandag m’n messen uit Nederland aangekomen waar ik dinsdag echt van genoten heb. Dinsdag na het werk moest er helaas wel afscheid worden genomen van Carel en Albert wat uiteraard erg jammer was. Woensdag heb ik lekker uitgeslapen en verder allerlei dingen geregeld.

Voor nu weer even genoeg informatie uit Togo en volgende week weer een nieuw verslag!