Lucky Bastard Suiker

Lieve lezers,

Hier weer even wat bericht van mij vanaf het schip en ik vermaak me hier zoals jullie vaak lezen nog prima. Ik heb hier de tijd van m’n leven en Rik ik besef me zeker dat ik een Lucky bastard ben. Maargoed krijg je niet wat je verdient?! Nee hoor ik zeg dit eigenlijk alleen maar om even wat reacties los te krijgen aangezien m’n blog (op een aantal trouwe supporters na) langzaam aan uit lijkt te sterven.

Ik zal maar weer mijn verslag doen van de afgelopen week. Die begon vorige week woensdag nadat ik eindelijk klaar was met m’n verslag lekker met een inspannend potje voetbal. Nadat we lekker bezweet en zwart van het stof weer terug kwamen op het schip heb ik lekker even gedoucht. Na ook lekker wat gegeten te hebben gingen we samen met Bob en Maartje een filmpje kijken. En ja het klopt inderdaad dat ook Bob een leuke tandartsassistente heeft uitgezocht. Het is een tot nu toe een goede combinatie; Dental en Foodservices, en uiteraard welkom op the RelationShip of the Loveboat. Donderdag was ik vrij en ben ik ’s morgens weer naar de special need school geweest met die verstandelijk gehandicapten kinderen. Natuurlijk weer geweldig naar m’n zin gehad en we waren daar erg welkom. Die middag toen we thuis kwamen zijn we nog even naar de markt geweest om vervolgens weer terug te keren naar het schip. Die avond hebben Marianne en ik samen lekker een filmpje gekeken. Na de film ben ik uiteindelijk veel te laat naar bed gegaan aangezien de wekker de volgende dag (of een paar uur later) om 05.00 afging. Als jullie denken dat ik hier een leuke bloemenlijn ben begonnen hebben jullie het mis. Er werd vrijdag voor het laatst gescreend en ik was weer van de partij en heb samen met Daniël weer de administratie gedaan. We gingen met een grote groep mensen op weg richting Kpalimé waar ergens in een kleiner dorpje de screening werd gehouden. De opkomst viel mee of tegen net hoe je het bekijkt, het was in ieder geval niet zo druk. Na een geslaagde laatste screening gingen we vroeger weg dan verwacht maar dat was niet erg, we hebben de mensen geholpen die er waren en daar houdt het dan mee op meer kunnen we niet doen. We kwamen om een uur of twee terug op het schip en toen hebben Daniël en ik nog een klein uurtje werk gehad. Om 15.00 werd ik weer verwacht in de keuken aangezien ze natuurlijk niet zonder mij kunnen. Toen ik om 17.00 uur eindelijk klaar was vond ik het wel weer mooi geweest en heb ik me lekker even opgefrist om lekker wat te gaan eten. Die avond hebben we niet veel bijzonders gedaan en zijn we voor de verandering maar is een keer vroeg naar bed gegaan.

Zaterdag moest er weer worden gewerkt en werd ik even helemaal gek in de keuken. We maken die ochtend altijd schoon en de keuken was zo’n grote zooi wat voornamelijk kwam doordat het andere team er een beetje met de pet naar gooit. In ieder geval weet ik dat Jan me wel zal begrijpen. Na in de pauze even afgekoeld te zijn was het ’s middag weer gewoon leuk aangezien er gekookt mocht worden. Na het werk zijn we met een klein groepje bij Seamansmission wat wezen drinken wat erg gezellig was. Het die avond ook weer later gemaakt dan gepland aangezien de tijd vliegt als het gezellig is. Zondag ging de wekker ook veel te vroeg omdat we voor het ontbijt moesten zorgen. Het ging lekker vlot en na een paar uurtjes werken ben ik maar weer terug m’n bed in gedoken. Die morgen verder even relaxed op het schip gebleven aangezien er ’s middags weer gewerkt moest worden. Na ook weer lekker gewerkt te hebben even het thuisfront gebeld en die ook weer op de hoogte gebracht van het één en ander. ’s Avond was ik toch best uitgeput van het weekend en ben ik vroeg naar bed gegaan.

Na het weekend dus gewerkt te hebben was ik maandag lekker vrij en ben ik ’s morgens samen met Maartje en Ernest naar de Ghanese ambassade geweest. Maartje had nog geen visa en dat is wel zo makkelijk als naar Ghana wil. Na even wat formulieren ingevuld te hebben zijn we met z’n drieën in onze favoriete Afrikaanse restaurant wat wezen eten. Lekker een bordje rijst met een pittige Afrikaanse saus. Onder het eten hebben we het gehad over de dingen die we aankomend weekend gaan doen en een beetje het één en ander uitgedacht. Na een leuk en vooral heel enthousiast gesprek gingen we vol goede ideeën terug naar het schip. Op het schip aangekomen ben ik lekker even naar m’n cabin gegaan om even tijd te nemen om te mailen. ’s Avonds ben ik lekker even een potje wezen voetballen wat zoals altijd erg leuk was.

Dinsdag was het na lekker uitgeslapen te hebben tijd om te wassen. Marianne was die dag ook vrij aangezien er op de praktijk (vanwege luchtvaartproblemen) maar 2 tandartsen waren en 4 assistentes. We zijn die middag samen met Bob naar het zwembad geweest om in tijden weer eens te werken aan het Wim van Beelen project. Lekker gezwommen en genoten van het heerlijke zonnetje. Die avond zijn Marianne en ik wat wezen drinken met Harmen en Marijke bij Coco Beach wat zoals altijd een groot succes is en waar we vooral heel veel aan hebben. Het is heel fijn om een soort gecoacht en vooral bemoedigd te worden door een getrouwd stel.

Woensdag moest er eigenlijk gewerkt worden maar aangezien Marianne nog een extra vrije dag had heb ik een dag met iemand vanuit het andere team kunnen ruilen zodat we tegelijk vrij waren. ’s Morgens moesten we allebei aan ons blog werken en om 12 uur werd Marianne verrast door haar kamergenootjes. Marianne wordt namelijk op 30 april 21 jaar jong en haar kamergenootjes hadden alvast wat georganiseerd. Als man ben je dan natuurlijk niet uitgenodigd dus ik heb toen om een uur of half 1 maar fotograaf voor 5 minuten gespeeld. Even wat gegeten en ’s middag zijn we uiteindelijk met z’n tweeën naar het Hospitality Center geweest. Je kan het HC het best omschrijven als een plek waar patiënten komen om of klaargemaakt te worden voor een operatie of juist daarvan te revalideren. We hebben daar na een rondleiding te hebben gehad lekker met een aantal jonge gasten gevoetbald wat erg leuk was. Het HC is echt een stuk mooier dan vorig jaar in Benin en vooral ook een stuk groter wat goed is voor de doorstroom van patiënten. Hoe sneller we patiënten kunnen behandelen hoe beter natuurlijk.

Verder staat er dus voor het aankomende weekend Ghana op het programma en dat gaat zeker te weten door. Mocht alles volgens plan verlopen worden we vrijdagmorgen op Marianne d’r verjaardag ( ja inderdaad op Koninginnedag ) wakker in Cape Coast, Ghana. Ik heb er heel veel zin in en jullie zullen het verslag volgende week wel lezen. Allemaal weer de groetjes vanaf het schip en tot blogs!