Ghana!

Lieve lezers,

Hier van mij weer een berichtje vanaf het schip wat dus inderdaad indirect betekent dat we weer veilig zijn terug gekomen van een weekend in Ghana. Want ja als je 20 minuten met de auto bij de grens van Ghana woont is het wel de moeite waard dat land te bezoeken. Ik zal maar gewoon zoals elke week mijn belevenissen vereeuwigen op ‘papier’.

Afgelopen donderdag na nog een dag gewerkt te hebben begon dan eindelijk het grote Ghana avontuur. Ernest en ik hadden geregeld dat we ’s avonds niet hoefden te werken zodat we rond 18.00 uur konden vertrekken. We hadden gepland om met 6 mensen te gaan maar op het laatste moment werd Marianne Huurman ziek en besloot niet mee te gaan. We beleven uiteindelijk dus over met 5 mensen. Maartje, Bob, Ernest, Marianne en ik. We kregen een rit aangeboden van Jesse die ons wel even naar de grens wilde brengen. Bij de grens aangekomen was het uiteindelijk nog een heel gedoe om daadwerkelijk over te kunnen steken. Maar na heel wat papierwerk ingevuld te hebben zette we uiteindelijk om 19.00 uur onze eerste stappen in Ghana. We gingen direct op zoek naar een taxi aangezien we nog een lange reis voor de boeg hadden. We hadden heel veel geluk aangezien we een betaalde lift kregen van een rijke man in een Toyota Land Cruiser. Splinternieuw en voorzien van lederen bekleding en AC. Na een rit van zo’n 3 uur kwamen we aan in de hoofdstad van Ghana, Accra. Daar gingen we op zoek naar de volgende taxi die ons naar Cape Coast wilde brengen. We hadden weer geluk en stapte in een vergelijkbare Mitsubishi, en op dat moment vonden we het prima dat geluk met de domme is. Na weer een lange rit van 3 uur kwamen we om 01.00 uur eindelijk aan op onze eind bestemming, hotel Hans Cottage. Na nog even wat te hebben gedronken gingen we uiteindelijk toch maar naar bed aangezien we best uitgeput waren van de rit.

De volgende morgen was het dan zover, Marianne’s verjaardag en Koninginnendag. Marianne was natuurlijk erg nieuwsgierig naar mijn cadeau, en aangezien ze op dat gebied een beetje ongeduldig is heb ik haar natuurlijk extra nieuwsgierig gemaakt. Degene die mij een beetje kennen weten wel hoe ik dat soort dingen aanpak. Toen we vrijdag dus veel te vroeg ( dus niet om poffertjes te bakken ) wakker werden heb ik Marianne verrast met een ontbijtje op bed wat bestond uit een pak Oreo’s, je moet natuurlijk ook weer niet te hoog inzetten. Het lukte me helaas niet haar te laten geloven dat het ontbijtje het enige was wat ze kreeg en al snel verscheen het tweede cadeautje, het Tommy Girl luchtje. En daarvoor mocht ze Bob indirect bedanken aangezien hij degene is geweest die dat luchtje 2 maanden geleden vanaf Schiphol heeft meegenomen. Totaal niet verwacht natuurlijk. Toen ik ook nog met een laatste verrassing aankwam was het wel redelijk compleet. We gaan voordat we teruggaan naar Nederland hier samen ergens op een mooi strand een fotoshoot houden met een professionele fotografe van het schip. Na alle verrassingen zijn we toch maar met z’n allen een echt ontbijtje wezen halen en gingen we op pad naar onze eerste bestemming, de Canopy-Walk. Dit is een toeristische tocht op 25 meter hoogte door de jungle van Kakum National Park. We liepen zonder zekering van boom tot boom over hele smalle touwladders. Er is sinds dat het park bestaat nog geen ongeluk gebeurd dus dat was een behoorlijke geruststelling. Na een prachtige toch met een constant geweldig uitzicht (foto’s zeggen meer dan 1000 woorden) gingen we verder op pad aangezien we een druk schema hadden. De volgende bezienswaardigheid was aan de kust van de voormalige hoofdstad van Ghana, het slaven kasteel. We hebben daar een hele indrukwekkende tour gehad en een stukje gezien van onze trotste geschiedenis, de Gouden Eeuw. Als je daar rondloopt voel je jezelf niet meer zo trots als Nederlander zijnde. Maar na dus op het kasteel een aantal uur rond gelopen te hebben gingen we uiteindelijk toch maar wat eten in een mooi tentje vlakbij het kasteel aan het strand. Nadat we heerlijk hadden gegeten zijn we terug gegaan naar het hotel omdat we allemaal bekaf waren. Toen we terug in het hotel waren aangekomen hebben we 2 Nederlandse PABO studenten ontmoet en daarmee even lekker zitten praten. Vervolgens in onze zwemkleding geschoten en een duik in het zwembad genomen. Ik heb niet alleen maar ontspannen omdat ik Ernest zwemles heb gegeven. Ja jullie lezen het goed ik heb een man van 31 zwemles gegeven en dat was uiteraard heel speciaal. Hij was gewoon doodsbang om te verdrinken in water van 1,5 meter diep. Na het zwemmen lekker even onder de douche geschoten en schoontjes wat gedronken in de bar van het hotel. Het toch nog laat gemaakt aangezien je toch van elke minuut Ghana moest genieten, en gezelligheid kent geen tijd.

De volgende morgen rond een redelijke tijd uit bed alhoewel het voelde als midden in de nacht. Lekker ontbeten en vervolgens onze tassen ingepakt. Na een heel gedoe met de prijs zijn we uiteindelijk toch nog afgezet en dus lang leven de blanke huid. Vanaf het hotel een taxi naar het centrum genomen om daar een andere taxi te pakken richting Accra. In een hele dikke grote asociale bak reden we richting de hoofdstad van Ghana om daar vervolgens na een prachtige rit van 3 uur uiteindelijk aan te komen. In Accra aangekomen gingen we naar Tema, de geboorteplaats van Ernest. Daar ons hotel opgezocht en ons lekker even opgefrist. Nadat we allemaal lekker schoon waren gingen we op weg naar de basis van JmeO in Tema. Momenteel doet iemand die ik ken (Luc een ex-collega vanuit Benin) daar DTS en we wilde hem uiteraard graag opzoeken. We kwamen daar ongeveer om 17.00 uur aan en bleek dat de groep die middag weg was gegaan op outreach. Echt heel erg balen maar we deden er niks aan. Eten moesten we toch en dat hebben we in Ernest favoriete restaurant gedaan wat ook ons erg beviel. Na lekker te hebben gegeten gingen we naar het winkelcentrum van Accra. Echt heel erg luxe en best wel weer even wennen. Op de bovenste verdieping zat een bioscoop en daar hebben we de film The Baunty Hunter gekeken. Gewoon films die in europa ook net uit zijn. Toen de film afgelopen was zijn we terug gegaan naar het hotel. We wilde nog gaan stappen met z’n allen en dat hebben we ook gedaan alleen helaas zonder Marianne omdat die zich niet helemaal lekker voelde. Aangekomen in de disco moesten we zelfs betalen om naar binnen te komen. Westerse prijzen voor de drankjes met moderne Afrikaanse muziek. Ook nog even mijn bij The Pocket behaalde pooltalenten gedeeld en een hele leuke nacht gehad. We kwamen vroeg weer terug in het hotel en besloten toch om nog maar even wat te gaan slapen.

De volgende dag gingen we na het ontbijt naar een kralenfabriek en dat was best wel grappig. Toch wel lachen dat er van glasafval nog hele mooie dingen worden gemaakt en een hele hoop geld mee word verdient. Ernest vertelde ons dat de eigenaar van de fabriek multimiljonair is een echte BG is. Na ook de kralen fabriek te hebben gezien gingen we terug naar Accra om daar nog even over de souvenirmarkt te lopen en wat dingen te kopen, onder het motto je bent maar één keer in Ghana. Na ook dat gedaan te hebben gingen we op zoek naar een taxi die ons terug naar de grens bracht en dat is allemaal goed gegaan, wel net op tijd maar ja dat kan met 4 Nederlanders toch ook niet anders. We waren om 22.30 uur terug op het schip en zijn maar snel in bed gedoken aangezien we helemaal kapot waren. De volgende dag moest er namelijk ook weer gewoon gewerkt worden.

Voor nu weer even genoeg geluid dit keer gedeeltelijk vanuit Ghana. Binnenkort weer een nieuw verslag en geniet van de foto’s!