Wees gerust, er wordt ook nog gewerkt...

Lieve lezers,

Na een weekend Ghana vorige week moest er deze week weer hard worden gewerkt, niet voor de kost maar toch. Maandag voelde ik me eigenlijk niet zo heel geweldig na het weekend. Maar als je jezelf niet lekker voelt na een weekend weg bel je uiteraard maandagmorgen niet ‘ziek’ je werk af. Brak kwam ik aan op mijn werk en bleek Ernest wel ziek op bed te liggen. Ik moest dus twee keer zo hard aan de slag om vervolgens zo goed als alleen voor 400 man lunch verzorgen. Na dat succesvol gedaan te hebben werd ik in mijn pauze echt niet lekker en heb ik Jesse gevraagd of ik vanwege de barstende hoofdpijn een half uur mocht gaan liggen. Toch maar op een gegeven moment terug de keuken in gegaan en met hoofdpijn de dag verder afgemaakt. ’s Avonds werd ik na de hoofdpijn ook nog eens belast met wat koorts en andere eigenaardigheden. Toen ik me de volgende morgen nog steeds ellendig voelde heb ik gevraagd aan Jesse of ik een dagje thuis mocht blijven en dat was gelukkig geen probleem. Lekker even een dagje uitgeziekt en tot rust gekomen ook die avond maar vroeg naar bed gegaan.

Woensdag werd ik gelukkig een stuk beter wakker dan dinsdag en heb ik me een beetje bezig gehouden met mijn grootste hobby m’n blog. Na de lunch ben ik samen met Bob naar het Hospitality Center geweest om daar wat kinderen te vermaken. Omdat het die week daarvoor zo goed was bevallen zijn we maar weer een keer gegaan. Deze keer waren er niet zo heel veel kinderen maar gelukkig toch nog genoeg om te vermaken. Lekker de hele middag met ze gevolleybald en vooral heel erg genoten. Wat kan je kinderen toch geweldig blij maken met zo goed als niks. Na die middag lekker zand te hebben gehapt uiteindelijk teruggegaan naar het schip. Daar lekker gedoucht om ons vervolgens klaar te maken voor het geplande verjaardagsdinertje van Marianne. Die had namelijk een heel groepje vrienden uitgenodigd om gezellig wat mee te gaan eten. We zijn na uiteindelijk de knoop te hebben doorgehakt naar hotel Sarakawa geweest, waar we vaak zwemmen. Daar hebben we lekker pizza gegeten en genoten van het gezelschap wat met ons mee was. Na lekker gezondigd te hebben zaten we allemaal aardig vol en gingen we naar Seamans Mission. Daar lekker een afzakkertje gehaald en aardig in zitten kakken aangezien het enige alcoholische drankje naar onze benen zakte. Terug op het schip aangekomen zijn we heel saai maar snel naar bed gegaan aangezien we het allemaal helemaal zat waren.

Donderdag moest er weer worden gewerkt aangezien ik een dagje in moest halen van die week daarvoor. Weer even met Lorinda gewerkt wat wel weer een keer leuk en gezellig was. De rest van het weekend moest er ook gewoon weer worden gewerkt en dat is allemaal prima gegaan. Vrijdag na het werk zijn we met een aantal gezellig ergens wat wezen drinken aangezien het gewoon leuk is om van het schip te gaan. Zaterdag hetzelfde verhaal en dat was minimaal net zo gezellig. Zondag was het Moederdag en bij gebrek aan een moeder op het schip toch maar even de telefoon gepakt. Dit werd gelukkig nog gewaardeerd ook en het was weer erg leuk wat bekende stemmen te horen. Zondag avond waren we erg laat klaar en ben ik daarna als een blok in slaap gevallen.

Maandag was ik weer lekker een dagje vrij en ben ik samen met Carmen, Kristin, Tina (dagwerker), en Bob naar de markt gegaan. Daar hebben we samen met een vriendin van Tina die kleermaakster is een aantal stoffen uitgezocht. De kleermaakster heeft vervolgens midden op straat onze maten opgemeten en dat was waarschijnlijk een leuke show voor de locale mensen. Na Tina en de kleermaakster als dank mee uit eten te hebben genomen gingen we nog even terug naar de markt waar het gewoon heerlijk struinen is. We beginnen ons er steeds meer thuis te voelen en ik weet nu al dat dat in Rijnsburg tegen gaat vallen. We hebben een mooi dorp maar de markt… Verder die avond lekker samen met Marianne gerelaxt op het schip en ons prima vermaakt.

Dinsdag was het tijd om uit te slapen en na dat gedaan te hebben ben ik met Bob nog even richting de markt gegaan (een ander gedeelte dan die dag daarvoor). Daar voor een mooi prijsje een shirt gekocht en na de markt gingen we naar Sarakawa. Daar lekker baantjes gezwommen aangezien wat lichaamsbeweging ook niet verkeerd is. Na 25 baantjes genoten we ook extra van onze welverdiende verse ananassap. En als je dan op zo’n relaxed bed heerlijk in de zon ligt besef je meer en meer hoe geweldig dit avontuur allemaal wel niet is. We gingen terug richting het schip om ons te douche aangezien er een eetentje op de planning stond bij Cocobeach. We gingen samen met Bob en Maartje omdat we daar nu heel goed mee omgaan. Cocobeach is een heel mooi restaurant aan zee waar we echt heerlijk hebben gegeten. Uiteraard heb ik even in de keuken gekeken en daarvan zelfs een beetje jaloers geworden. Na het eten even een verfrissende duik genomen in het zwembad en genoten van een prachtige heldere sterrenhemel, wat een leven! Om 22.00 uur stond onze taxi klaar en gingen we weer terug naar het schip. Daar nog even wat gedronken om vervolgens lekker naar bed te gaan.

Woensdag moest er weer worden gewerkt en het was weer eens tijd voor pizza’s. En natuurlijk was ons team weer de Sjaak en hebben we een lang dagje gehad. Gelukkig is de bemanning altijd erg blij na zo’n pizzadag, dat maakt dan nog iets goed. Donderdag moest er ook weer worden gewerkt en stond er lasagne op het menu, dat ging gelukkig allemaal goed.

Aankomend weekend hopen we eindelijk naar Benin te gaan maar je weet het met ons maar nooit. Jullie horen volgende week wel weer wat het geworden is… Succes met jullie verbeelding deze week aangezien er helaas ( het spijt me ) geen foto’s zijn.

Tot volgende week!